Cànpo (Scîo)

38.327611°N 26.079196°E
Da Wikipedia
ZE
Quésta pàgina a l'é scrîta in léngoa zenéize

A Grafîa adeuviâ a l'é quélla de l'Académia Ligùstica do Brénno

Unn-a de stràdde tìpiche ch'atravèrsan o Cànpo

Cànpo ò O Cànpo (Κάμπος ò Καμπόχωρα in grêgo modèrno, trasliteròu in Kampos ò Kampochora) o l'é 'na cianûa de l'îzoa grêga de Scîo, conpréiza tra l'unitæ monicipâle de Scîo e quélla co-o mæximo nómme, tùtte dôe into comùn de Scîo.

Giögrafîa[modìfica | modìfica wikitèsto]

L'unitæ monicipâle e ecs-comùn do Cànpo, da l'estensción ch'a repìggia quélla da cianûa co-o mæximo nómme

A cianûa do Cànpo a s'esténde a mezogiórno da çitæ de Scîo, into mêzo tra sta chi e a tæra do màstice, co-ina superfìcce de ciù ò mêno 76,5 chilòmetri quàddri in tùtto. Mìssa ciù ò mêno a-o céntro de l'îzoa, a l'é serâ a ponénte da 'na cadénn-a de brìcchi pìn de ròcche, de dónde pàrte i doî riæ ciù gréndi e i âtri ciù picìn che l'atravèrsan, e da colìnn-e ciù bàsse vèrso sùd[1][2].

A sò òrìgine a l'é de tîpo aluvionâle, formâ da materiâli portæ a vàlle da-i riæ e che vêgnan da l'eroxión de prîe de carcâ, fæto ch'o l'à creòu di terén argilôxi e rìcchi de carbonòu de càlcio[3].

O Cànpo o l'é a tæra ciù fèrtile e rìcca d'ægoa de l'îzoa, tànto ch'a l'é vegnûa a región ciù inportànte de Scîo pe l'agricoltûa. Sto fæto chi o l'à portòu, gràçie a-e sò condiçioìn particolæ, a-o svilùppo de coltivaçioìn tìpiche cómme l'avoxòu mandarìn de Scîo[3]. De ciù, a cianûa intrêga a l'é atraversâ da 'na ræ de stràdde stréite e pìnn-e de regîi ch'én do bèllo scìmili a-e crêuze lìguri[1].

Pàixi[modìfica | modìfica wikitèsto]

Tra a cianûa do Cànpo e-e rîve de colìnn-e chi-â særan gh'é i pàixi de[4][5] (dæti da popolaçión a-o censiménto do 2021[6]):

  • Agios Georgios Sykousis (38.319105°N 26.056663°E): pàize in çìmma a-a colìnn-a ch'a sovràsta da ponénte a cianûa do Cànpo, o cónta de 520 abitànti e a sò gêxa prinçipâ a l'é quélla de Sàn Zòrzo.
  • Chalkeios (38.333496°N 26.09802°E): scitoòu vèrso o céntro da región, o gh'à 'na popolaçión de 1.155 abitànti. Chi gh'é e gêxe de Agia Paraskevi e da Dormiçión da Vèrgine, ciù o monestê de Agia Skepi.
  • Dafnonas (38.346457°N 26.079255°E): a l'estremitæ de nòrd-òvest da cianûa e co-ina popolaçión de 366 abitànti; se ghe trêuva ancón e roìnn-e do castéllo, tiòu sciù da-i zenéixi.
  • Vasileioniko (38.328868°N 26.110837°E): o se trêuva inta pàrte nòrd do Cànpo, co-ina popolaçión de 429 abitànti. A sò gêxa a l'é intitolâ a Sàn Zòrzo.
  • Vaviloi (38.316215°N 26.096254°E): vèrso o sùd-òvest da región, o gh'à 'na popolaçión de 206 abitànti. Chi gh'é a gêxa de Panagia Krina.
  • Ververato (38.334236°N 26.086461°E): into mêzo tra Chalkeios e Dafnonas, o cónta de 225 abitànti. A gêxa do pàize a l'é dedicâ a Sànta Marìnn-a.
  • Zifias (38.327611°N 26.079196°E): inta porçión de ponénte do Cànpo, a sò popolaçión a l'é de 113 abitànti e a sò gêxa a l'é intitolâ a Agia Paraskevi.

Stöia[modìfica | modìfica wikitèsto]

(IT)

«[...] Intorno à medesimi luoghi è vna gran pianura, nominata il Campo, oue si veggono spesissime, e bellissime habitationi all'vsanza delle Ville di San Pier di Arena, e di Albaro di Genoua, e di Marsiglia.»

(LIJ)

«[...] In gîo a-i mæximi pòsti gh'é 'na gràn cianûa, dîta o Cànpo, dónde se végghe de spésse e belìscime abitaçioìn a l'ûzo de vìlle de Sàn Pê d'Ænn-a e d'Arbâ de Zêna, e de Marséggia.»

(Michê Giustiniàn Recanéllo, La Scio sacra del rito latino [...], 1658[7])

O gràn svilùppo da región o l'é prinçipiòu do sécolo XIII e, in particolâ, o saiâ sponciòu da-a realizaçión de l'estéizo scistêma d'irigaçión[1]. A spartiçión in lòtti da cianûa a coménsa dónca za a l'época di bizantìn, con de propiêtæ ch'anâvan da 5 a 10 ètari, seræ da 'na miâgia de diféiza e che de sòlito gh'àivan 'na tôre ascì, dîta pyrghi. I mercànti de l'îzoa, co-o créscio inta sò richéssa, àn comensòu a dêuviâ e sò propiêtæ a-o Cànpo cómme vìlle de canpàgna, inandiàndo de méntre l'ativitæ agrìcola, màscime vèrso de piantagioìn d'agrùmmi[8].

E famìgge grêghe e zenéixi da nobiltæ de Scîo l'àn dónca tiòu sciù i coscì dîti Archonticà, palàççi e vìlle inte sò propiêtæ de canpàgna, con sti cazaménti chi che remóntan in particolâ a-i ànni tra i sécoli XV e XVI e che gh'àn 'n stîle ch'o l'aregòrda o gùsto tìpico de l'architetûa zenéize. Co-o ténpo, o nùmero de vìlle o l'êa montòu scìnn-a-arivâ a ciù de duxénto in tùtto, però a región a l'à patîo di gròsci dànni pe caxón do masâcro tùrco do 1822 e, soviatùtto, do teramòtto do 1881[5][9].

A porçión do Cànpo ch'a l'à mêgio conservòu e sò caraterìstiche òriginâli, ch'a s'esténde pe 44,8 km2[10], a l'é stæta diciarâ da-o ministêro grêgo da coltûa cómme scîto archiològico tutelòu in quànte "insémme ùnico d'instalaçioìn agrìcole ch'én 'n ezénpio eceçionâle de co-existénsa in armonîa de cazaménti d'abitaçión, pe l'agricoltûa e ouziliâi a sti chi"[9]. A ògni mòddo, sta proteçión chi a no pà ch'a l'abàste p'avardâ a región da-i cangiaménti inta sò identitæ, tànto da êse consciderâ un di sétte scîti colturâli de l'Unión Eoropêa ciù a réizego pe l'ànno 2016[11].

Pòsti de interèsse[modìfica | modìfica wikitèsto]

O Cànpo o l'é avoxòu pe-e sò vìlle stòriche, tiæ sciù a-o ténpo di zenéixi e ch'àn patîo di bèlli dànni into sécolo XIX, con quélle sopravisciûe scìnn-a-a giornâ d'ancheu che se trêuvan in abandón ò che, inte quàrche câxo, són stæte ristoræ[5], scibén che gh'é stæto di travàggi mâfæti ch'àn portòu o nùmero de architetûe òriginâli a chinâ ancón de ciù[12]. E vìlle do Cànpo són de sòlito contornæ da gréndi giardìn e se svilùppan in sce doî ò tréi cién[5]: o ciàn terén o l'êa de sòlito òcupòu da magazìn e òficìnn-e, o prìmmo ciàn o l'êa in càngio quéllo nòbile, co-e stànsie do bacàn e quélle de raprezentànsa, e a l'ùrtimo livéllo gh'êa in sciâ fìn e càmie di manénti. A vìlla, a diferénsa de âtre rescidénse de canpàgna eoropêe, a no l'êa realizâ a-o céntro da propiêtæ ma a l'é de sòlito arenbâ a-a miâgia ch'a serâva tùtta a propiêtæ. Ste miâge chi, èrte 1,6-2 mêtri ma che pêuan arivâ scìnn-a tréi[10], cómme a vìlla e o rèsto di cazaménti êan tùtte fæte da tìpica prîa róssa ò brùnn-a estræta inte câve da-arénte a Timianâ.

L'òrganizaçión de vìlle a l'é ciutòsto scìmile a quélla di fóndeghi ciù antîghi, constrûta co-a coscì dîta strutûa a córte tiàndo sciù i cazaménti segondâi de l'instalaçiòn, dêuviæ cómme magazìn, stàlle ò câze di manénti, in scî sciànchi de quéllo prinçipâ[10][12]. O gùsto de st'architetûe chi o l'é o frûto de 'na mescciûa interesànte tra quéllo grêgo do pòsto e quéllo zenéize, con barcoìn e portæ a èrco e de lögie rezûe da colònne da màrmo sormontæ da di pogiöli[1].

Inti giardìn se trêuvan di póssi che fonçiónn-an co-o scistêma di coscì dîti manganos, sàiva a dî de rêue da moìn dêuviæ pe tiâ sciù l'ægoa d'into pòsso[5], alôa mesciæ co-a fòrsa di beu ò de âtre bèstie. L'ægoa a l'êa dónca conservâ drénto a de cistèrne e, co-in scistêma de bêi, a l'arivâva pe gravitæ a bagnâ tùtti i terén[10].

De vìlle do Cànpo, tra e mêgio conservæ gh'é quélla di Argénti, de propiêtæ da famìggia da ciù ò mêno sêi sécoli e ristorâ inti ànni Trénta, a vìlla di Kasanova da-arénte a-o riâ Kokkalas, quélla di Mavrokordatos co-o stémma di Giustinién in sciô portâ, quélla di Lacanos, di Zygomatàs, di Kaloutàs, di Petrokokinos, di Kalvokoressis e di Rallis[5]. A-a giornâ d'ancheu, tra e ciù ò mêno 220 vìlle ancón in pê, a ciù pàrte a l'é de propiêtæ privâ, a ògni mòddo gh'é 'na dozénn-a de cazaménti ascì ch'a l'é pasâ a-o ministêro da salûte e a de âtre òrganizaçioìn pùbliche[10].

Nòtte[modìfica | modìfica wikitèsto]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 (ENEL) Kampos, in sce perleas.gr. URL consultòu o 19 màzzo 2024.
  2. Kampos of Chios, 2016, pp. 5-6
  3. 3,0 3,1 (IT) Gazétta ofiçiâ de l'Unión Eoropêa, «ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ ΧΙΟΥ» (Mandarini Chiou), in sce eur-lex.europa.eu, 24 zenâ 2012. URL consultòu o 19 màzzo 2024.
  4. (ENEL) Villages of Kampos area, in sce chios.gr. URL consultòu o 19 màzzo 2024.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 (IT) Chios - Kampos: le ville dei patrizi genovesi, in sce giustiniani.info. URL consultòu o 19 màzzo 2024.
  6. (EL) Αποτελέσματα Απογραφής Πληθυσμού - Κατοικιών 2021, Μόνιμος Πληθυσμός κατά οικισμό (XLSX), in sce statistics.gr. URL consultòu l'11 màzzo 2024.
  7. (IT) Michê Giustiniàn Recanéllo, La Scio sacra del rito latino descritta dall'abbate Michele Giustiniani patritio genovese de' signori di Scio e dedicata alla santità di N.S. papa Alessandro VII, Avelìn, Per gli Heredi di Camillo Cauallo, 1658, p. 3.
  8. Kampos of Chios, 2016, p. 4
  9. 9,0 9,1 (ENEL) Kambos in Chios, in sce odysseus.culture.gr. URL consultòu o 20 màzzo 2024.
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Kampos of Chios, 2016, p. 6
  11. Kampos of Chios, 2016, p. 1
  12. 12,0 12,1 (IT) Paolo Stringa, Genova e la Liguria nel Mediterraneo; insediamenti e culture urbane, Zêna, Sagep, Novénbre 1982, p. 281, ISBN 88-70-58055-5.

Âtri progètti[modìfica | modìfica wikitèsto]

Ligàmmi de fêua[modìfica | modìfica wikitèsto]

Contròllo de outoritæVIAF (EN3152820037200680341 · GND (DE1160192111 · WorldCat Identities (EN3152820037200680341