A floa du luvu e da guipe a vò avanti

NV	Sta pàgina l'è scrita in nuvaize

Ista l'è a cuntinuasción da floa du luvu e da gùipe che a prinsipia chi.

Cuntinua a floa du luvu e da guipe ai Buighetu

Iéa zò pasè du-trai giurni e u luvu l’ò truvó a gùipe e u gh’diza: “Da quand ch’a sema stè int’ei campanéin, mi a n’ö pü mangió…”

E a gùipe: “Öh, mò t’è propiu furtünó! Stamatéin l’è pasó ‘n omu cui cartéin e in sima dei carètu u gh’avàiva salòche, anciùe, stuchefisu… Mi a sun ndò id cursa in sima dei paìze, a m’sun slungò in mez da strò igmè ch’a fisa morta e quand ch’l’è rivó l’anciué, ö sentìu ch’u dizàiva “Mò csa gh’èlu chi, ‘na gùipe?” e u m’à muló in còsu inta scàin-a ch’a n’sö igmè che ö fòtu a n’bragiò e a cuntinuò a fò a morta.”

Alua l’anciué u diza: “Chi sò igmè ch’a sarò cuntainta a me dona quand ch’a gh’portu a cò sta pelicia, che cunbinasción l’è propiu a stagión giüsta!” U m’ciòpa per ‘na ganba id dré e per quela davanti e… pùfete, u m’böta in sima dei carètu; u s’mètta ai stanghe e u s’incaméin-a versu a Ture. Mi a drobu prima ‘n ögiu e pö l’òtru… Pian pianéin ö sminsó a bütò zü dai carètu salòche, anciùe e còrche stuchefisu. Mò sübtu prima id rivò dai viòle, adaxu adaxu a m’sun lasò ndò in tera da-a pòrte dei fóssu. Ö spetó in mumaintu e pö via a rguì quel che prima avàiva smenó per la strò!

E ti, se ti m’dè a mainti a mi, ti spéti quand che l’anciué u turna indré, t’le spéti quand ch’u vena zü da Persi e ti fè igmè ch’ö fòtu mi. E ricórdite id fò bain ei mortu, peichè se ti scòppi süptu apain-a ch’u t’dò in còsu, alua l’è finìa…”

A ste luvu a gh’è pòrsa ‘na bon-a idea e u s’è missu da-a Capleta a spetò l’anciué. Gmè ch’u l’à vistu spuntò in sima da muntò id Persi, u s’è incaminó inta strò cröza, in pó prima da Ture, squèzi da-a strò pe ndò ai Munesté, e u s’è crugó bela longu a traversu u stradón.

L’anciué, apain-a ch’u l’ò vistu, l’ò tió fö in bel bastón ch’u s’l’avaiva prepaó e zü bachè! E u diva: “A l’è chi quel ch’u m’ò rubó i anciùe! A t’la dòg mi a pòga: quei ch’i n’te piòza, a ti baàtu!” e zü bóte da orbi!

Ste povru luvu u n’ne pudaiva pü! A bèla meiu u s’è rabló in pó pü ‘n lò, u s’è rabató int’ei fusacrón, u s’è infió suta a ‘n puntlètu, e quand che l’anciué u s’n’è ndó, piàn pianéin, incu i ose rutte chi scrusìva dai bótte ch’l’ò ciapó, u s’è rabló versu cò. Dop dui dì a gùipe, che a gh’avàiva puia ch’u fisa mortu davai dai legnè, l’è partìa da-a so tan-a ncu ‘n bel fagótu e l’è ndò a sercòlu. Quande ch’lè rivò versu a metò da-a strò pe ndò a cò du luvu, l’ò avertu ste fagótu e l’ò ciamó. Igmè ch’a l’ò vistu spuntò da dré d’in büscu, l’ò tió u respìu, a l’ò lasó vzinò, e pö a gh’ò ditu: “Ö savüu ch’a n’t’è ndò guei bain e, pensandu che ti gh’avrè fòme, a t’ö purtó du-trè salòche e du-tre anciùe”. U luvu, che trò i bótte e a fòme u n’ghe veghiva squèzi pü, igmè ch’ò vistu tütta quela gròsia, u s’è missu süptu a mangiò sainsa fiagò e u culaiva resche, cùe e teste bèla intreghe che mumainti u se stranguàiva!

A floa du luvu e da gùipe a finissa [chi].