San Beneito: diferénse tra e verscioìn

Da Wikipedia
Contegnûo scasòu Contegnûo azónto
mNisciùn ògètto de modìfica
Nisciùn ògètto de modìfica
Lìnia 1: Lìnia 1:
{{ZeneizeP}}
[[Immaggine:Frari (Venice) - Sacristy - triptych by Giovanni Bellini - Saint Benedict of Nursia and Saint Mark.jpg|thumbnail|'N'inmàgine do San Benéito]]
[[Immaggine:Frari (Venice) - Sacristy - triptych by Giovanni Bellini - Saint Benedict of Nursia and Saint Mark.jpg|thumbnail|'N'inmàgine de San Benéito]]


'''Beneito da Nursia''' (od. [[Norcia]]), santo , fondatô de l’[[orde beneitin]] e patriarca do [[monegheximo]] occidentâ ([[Norcia]] 480 ca.- [[Montecassin]] doppo o 546).
'''Beneito da Nursia''' (od. [[Norcia]]), santo , fondatô de l’[[orde beneitin]] e patriarca do [[monegheximo]] occidentâ ([[Norcia]] 480 ca.- [[Montecascin]] doppo o 546).


O fu aotô da "Regola" monastega ch'a prescrive povertæ, obbediença e un fortiscimo impegno de preghea e de travaggio. E scarse notiçie storiche in sce-a sò vitta provegnan squæxi escluxivamente da-i "Dialoghi" de [[s. Grigoeu Magno]] (libbro II), scriti a scopo sorvetutto de edificaçion.
O fu aotô da "Regola" monastega ch'a prescrive povertæ, obediença e un fortiscimo impegno de preghea e de travaggio. E scarse notiçie storiche in sce-a sò vitta provegnan squæxi escluxivamente da-i "Dialoghi" de [[s. Grigoeu Magno]] (libbro II), scriti a scopo sorvetutto de edificaçion.


Nasciúo da nobile famiggia, o studiò a [[Romma]], ch'o l' abbandonò pe condûe vitta solitaia in sce-i monti de Enfide (òd. [[Affile]]), za sede de di âtri asceti (tra i quæ o moñego Roman, ch'o l'inspiò Beneito). Ciammao a dirizze una comunitæ a [[Vicovaro]], o dovette abbandonâla pe l’indisçipliña di moneghi, refugiandose inta streita valle de l’[[Aniene]] poco a monte de [[Subiaco]] (Sacro Speco); essendose unii a lê molti discepoli, o l'eresse inta zona dozze [[monestê]], tegnindo però presso de lê i prediletti Maoro e Plaçido. Contrastao da un præve sublacense, Fioenço, Beneito o decise de partî; razonta a via Latiña, o l'arrivò a [[Cassin]] e into 528 ca., in sce-o monte dove sorzeiva un tempio pagan consacrao a [[Giove]], o l'eresse doi otoi dedicæ a [[s. Martin]] e a [[San Zane Battista]] e un monestê, asciancao da un âtro monestê femminî diretto da-a sœu, [[s. Scoastega]] (in sce-i colloqui de questa con Beneito a lezendia a dà di poetichi particolæ). A Cassin o reçevette a vixita do re di [[Goti]] [[Totila]] (546), che, voendo mette a-a prœuva a santitæ de Beneito, o l'ordenò a-o so scudê de travestîse da re; Beneito o scrovì subito l’inganno e o re, stupefæto, o decise de comportâse con giustiçia.
Nasciúo da nobile famiggia, o studiò a [[Romma]], ch'o l' abbandonò pe condûe vitta solitaia in sce-i monti de Enfide (òd. [[Affile]]), za sede de di âtri asceti (tra i quæ o moñego Roman, ch'o l'inspiò Beneito). Ciammao a dirizze una comunitæ a [[Vicovaro]], o dovette abbandonâla pe l’indisçipliña di moneghi, refugiandose inta streita valle de l’[[Aniene]] poco a monte de [[Subiaco]] (Sacro Speco); essendose unii a lê molti discippoi, o l'eresse inta zona dozze [[monestê]], tegnindo però presso de lê i prediletti Maoro e Praççido. Contrastao da un præve sublacense, Scioenço, o Beneito o decize de partî; razonto a via Latiña, o l'arivò a [[Cascin]] e into 528 ca., in sce-o monte dove sorzeiva un tempio pagan consacrao a [[Giove]], o l'eresse doi otoi dedicæ a [[s. Martin]] e a [[San Zane Battista]] e un monestê, asciancao da 'n atro monestê femminî diretto da-a sœu, [[s. Scoastega]] (in sce-i colloqui de questa co-o Beneito a lezendia a dà di poetichi particolæ). A Cascin o reçevette a vixita do re di [[Goti]] [[Totila]] (546), che, voendo mette a-a prœuva a santitæ do Beneito, o l'ordenò a-o so scudê de travestîse da re; o Beneito o scrovì subbito l’inganno e o re, stupefæto, o decize de comportâse con giustiçia.


A "Regola" beneitiña, pilastro da vitta monastega occidentâ e frûto de esperiença personâ a longo maturâ, a fu probabilmente inspiâ a un testo precedente. A-o prinçippio no particolarmente diffusa, a se impose graçie a-i Carolingi, che l'esteizan a tutte e comunitæ monasteghe do [[Sacro Impêo Roman]]. A comprende un prologo e 73 capitoli e a n'è zonta inte træ recenscioin: l’aotografo, portao a Romma into 577, riportao a [[Montecascin]] into 742 e trasfeio a [[Tean]] into 883, o ghe fu destruto inte un inçendio (896): da quello se credde derive a coppia mandâ dall’abao Teodemao a [[Carlomagno]] (787) e da questa derivan un codexo de [[S. Gallo]] e di âtri, tra i quæ quelli da coscì díta «tradiçion cascineize». Redæta in latin vorgâ, a fu però fîto modificâ, quæ appâ pres. into codexo da [[biblioteca Bodleiaña]] ([[Oxford]]; o ciu antigo: ca. 700); de variante do primmo e do segondo tipo de testo se troeuvan frammiste into terço (coscì díto ''textus receptus''), ch'o l'ammia a-a ciarezza e o remonta a l’8° secolo.
A "Regola" beneitiña, pilastro da vitta monastega ocidentâ e frûto d'esperiença personâ a longo maturâ, a fu probabilmente inspiâ a 'n scrito precedente. A-o prinçippio no particolarmente diffusa, a se impose graçie a-i Carolingi, che l'esteizan a tutte e comunitæ monasteghe do [[Sacro Impêo Roman]]. A comprende un prollogo e 73 capitoli e a n'è zonta inte træ recenscioin: l’aotografo, portao a Romma into 577, riportao a [[Montecascin]] into 742 e transfejo a [[Tean]] into 883, o ghe fu destruto inte 'n inçendio (896): da quello se credde derive a coppia mandâ dall’abao Teodemao a [[Carlomagno]] (787) e da questa derivan un codexo de [[S. Gallo]] e di atri, tra i quæ quelli da coscì díta «tradiçion cascineize». Redæta in latin vorgâ, a fu però fîto modificâ, quæ a l'apâ prez. into codexo da [[biblioteca Bodleiaña]] ([[Oxford]]; o ciu antigo: ca. 700); de variante do primmo e do segondo tipo de testo se trœuvan framiste into terço (coscì díto ''textus receptus''), ch'o l'ammia a-a ciarezza e o remonta a l’8° secolo.


===Filastròcca===
===Filastròcca===

Versción de 16:47, 3 màz 2020

ZE-P
Sta paggina chie a l'è scrita in zeneize
co' ina grafia tipo quella do Prian do 1745
'N'inmàgine de San Benéito

Beneito da Nursia (od. Norcia), santo , fondatô de l’orde beneitin e patriarca do monegheximo occidentâ (Norcia 480 ca.- Montecascin doppo o 546).

O fu aotô da "Regola" monastega ch'a prescrive povertæ, obediença e un fortiscimo impegno de preghea e de travaggio. E scarse notiçie storiche in sce-a sò vitta provegnan squæxi escluxivamente da-i "Dialoghi" de s. Grigoeu Magno (libbro II), scriti a scopo sorvetutto de edificaçion.

Nasciúo da nobile famiggia, o studiò a Romma, ch'o l' abbandonò pe condûe vitta solitaia in sce-i monti de Enfide (òd. Affile), za sede de di âtri asceti (tra i quæ o moñego Roman, ch'o l'inspiò Beneito). Ciammao a dirizze una comunitæ a Vicovaro, o dovette abbandonâla pe l’indisçipliña di moneghi, refugiandose inta streita valle de l’Aniene poco a monte de Subiaco (Sacro Speco); essendose unii a lê molti discippoi, o l'eresse inta zona dozze monestê, tegnindo però presso de lê i prediletti Maoro e Praççido. Contrastao da un præve sublacense, Scioenço, o Beneito o decize de partî; razonto a via Latiña, o l'arivò a Cascin e into 528 ca., in sce-o monte dove sorzeiva un tempio pagan consacrao a Giove, o l'eresse doi otoi dedicæ a s. Martin e a San Zane Battista e un monestê, asciancao da 'n atro monestê femminî diretto da-a sœu, s. Scoastega (in sce-i colloqui de questa co-o Beneito a lezendia a dà di poetichi particolæ). A Cascin o reçevette a vixita do re di Goti Totila (546), che, voendo mette a-a prœuva a santitæ do Beneito, o l'ordenò a-o so scudê de travestîse da re; o Beneito o scrovì subbito l’inganno e o re, stupefæto, o decize de comportâse con giustiçia.

A "Regola" beneitiña, pilastro da vitta monastega ocidentâ e frûto d'esperiença personâ a longo maturâ, a fu probabilmente inspiâ a 'n scrito precedente. A-o prinçippio no particolarmente diffusa, a se impose graçie a-i Carolingi, che l'esteizan a tutte e comunitæ monasteghe do Sacro Impêo Roman. A comprende un prollogo e 73 capitoli e a n'è zonta inte træ recenscioin: l’aotografo, portao a Romma into 577, riportao a Montecascin into 742 e transfejo a Tean into 883, o ghe fu destruto inte 'n inçendio (896): da quello se credde derive a coppia mandâ dall’abao Teodemao a Carlomagno (787) e da questa derivan un codexo de S. Gallo e di atri, tra i quæ quelli da coscì díta «tradiçion cascineize». Redæta in latin vorgâ, a fu però fîto modificâ, quæ a l'apâ prez. into codexo da biblioteca Bodleiaña (Oxford; o ciu antigo: ca. 700); de variante do primmo e do segondo tipo de testo se trœuvan framiste into terço (coscì díto textus receptus), ch'o l'ammia a-a ciarezza e o remonta a l’8° secolo.

Filastròcca

Rondaniña teit'a teito
Porta l'œuio a San Beneito
San Beneito o no ne vœu
Porta l'œui'a San Grigœu
San Grigœu o no ne vœu manco
Porta l'œuio a-o Sprito Santo.