Mandillo
SV
|
Questa pagina a l'è scrita in savuneize |
Mandillo, o Mandillu u l'é in pessu de tesciûu o papé. A parolla mandillo a l'é za reperturiâ in ducümenti d'u 1381, 1398, 1458, 1473, 1475, a indica in retaggiu de fî o de péssa piccìn, pé sciugäse a frunte o u näsu. U l'äva ascì ciü prupriamente u segnificötu de tuvagiö, crövelêtu, stóffa de inn-a çerta dimensciùn.
Descriçion e stòia[modìfica | modìfica wikitèsto]
A parólla a se svelüppa da u latìn originariu pói in t'u gregu μανδύλιον mandýlion o mandùlion e in te l'arabu منديل mandīl (pl. manādīl) scinn'au ligüre mudernu (XV-XVI secolo).
Savuneize
|
Zeneize (grafîa ofiçiâ)
|
Munegascu
|
Sanremascu | Spezin.svg){kind=small}
|
|---|---|---|---|---|
| mandillo/mandillu | mandìllo | mandiyu | madìu | mandìlo |