Sâta a-o contegnûo

Lengoìstica

Quésta pàgina a l'é scrîta in zenéize
Da Wikipedia
(Rindirisòu da Lengoistega)
ZE
Quésta pàgina a l'é scrîta in zenéize, segóndo a grafîa ofiçiâ
Màppa de famìgge lengoìstiche do móndo.

A lengoìstica a l'é o stùdio scentìfico di lengoàggi[1]. A conprénde l'anàlixi de ògni caraterìstica do lengoàggio, inclûxi i métodi dêuviæ inti sò stùddi e pi-â sò modelaçión.

E àree tradiçionâli de l'anàlixi lengoìstica sòn fonética, fonologîa, morfologîa, scintàsci, semàntìca e pragmàtica[2]. Ciaschedùnn-a de 'ste àree chi a se òcupa ciù ò mêno de 'n di fenòmeni che se pêuan riscontrâ inti scistêma lengoìstichi umâni: i soîn (e i gèsti, into câxo de léngoe di ségni), unitæ mìnime (paròlle, morfêmi), frâze, scignificâti e ûzo. A lengoìstica dónca a studia quésti fenòmeni in mòddi divèrsci e sòtta vàrie prospetîve.

A lengoìstica teòrica, ch'a inclùdde a tradiçionâle lengoìstica descritîva, a se òcupa de costroî i modélli de quésti scistêmi, de sò pàrte (ontologîe) e da sò conbinatoîa. A psicolengoìstica a costroìsce e teorîe in sce l'elaboraçión e a produçión de tùtti 'sti fenòmeni chi. Quésti fenòmeni pêuan êse studiæ in mòddo sincronìco ò diacronìco (atravèrso a stöia), in monolìngoe e poliglòtti, in figeu ò grànde, cómme eleménti òtegnûi òpû statisticaménte, còmme ògètti astræti ò cómme strutûe cognitîve interiorizæ, dêuviàndo tèsti (corpora) ò con l'elicitaçión sperimentâle, arecheuggéndo dæti mecanicaménte, co-o travàggio in sciô cànpo, ò con métodi de giudìçio introspetîvo. A lengoìstica conputaçionâle a l'inplementa di costrûti teòrichi pe analizâ ò prodûe 'n lengoàggio naturâle ò òmòloghi. A neorolengoìstica a studia i fenòmeni lengoìstichi atravèrso di esperiménti in scê rispòste neorâli da çervélla a di stìmoli lengoìstichi.

A lengoìstica a l'è streitaménte ligâ a âtre disciplìnn-e cómme a filozofîa do lengoàggio, a stilistìca e a retòrica, a semiotìca, a lescicografîa e a traduçión.

Ràmmi da lengoìstica

[modìfica | modìfica wikitèsto]

Lengoìstica stòrica

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A lengoìstica stòrica a l'é o stùdio di cangiaménti do lengoàggio, spécce con riferiménto a 'na çèrta léngoa ò a 'n grùppo de léngoe. L'interèsse da lengoìstica òcidentâle into ràmmo stòrico o remónta ciù ò mêno a-a fìn do XVIII sécolo, quànde quésta disciplìnn-a a l'é nasciûa a partî da-a filologîa[3], ò sæ o stùddio di tèsti e di papê antîghi. Inte 'sto perîodo chi a lengoìstica stòrica a l'êa unn-a de pöche sotodisciplìnn-e de quésto cànpo de stùddi, eséndo ciù anpiaménte praticâ vèrso a fìn do XIX sécolo[4]. A despæto do spostaménto de l'atençión, co-o nêuvo sécolo, vèrso o formalìsmo e a gramàtica generatîva, a quæ a stùdia sorviatùtto e propiêtæ universâli do lengoàggio, a riçèrca stòrica a l'é ancón a-a giornâ d'ancheu 'n cànpo scignificatîvo de l'indàgine lengoìstica.

Tra-e sò sotodisciplìnn-e o gh'é o cangiaménto lengoìstico e a gramaticalizaçión. A lengoìstica stòrica a stùdia o cangiaménto lengoìstico ségge in mòddo diacrònico (ò sæ atravèrso o paragón tra divèrsci moménti into pasòu e into prezénte) che sincrònico (dónca analizàndo i svilùppi tra-e divèrse variaçión existénti inte l'atoâle fâze lengoìstica de 'na léngoa).

Iniçialménte a lengoìstica stòrica a l'êa a prîa angolâre da lengoìstica conparatîva ascì, a quæ a l'é specializâ into stùdio de relaçioîn tra-e divèrse léngoe[5]. Inte 'sto prìmmo perîodo chi i studiôxi da lengoìstica stòrica se preocupàvan prinçipalménte de creâ e clasificâ e vàrie famìggie lengoìstiche, óltre che de ricostroî e protoléngoe preistòriche dêuviàndo o método conparatîvo e quéllo da ricostruçión intèrna. Quésto segóndo método o conscìste into pigiâ 'n çèrto eleménto ch'o contêgne 'n dæto scignificâto e ch'o vêgne riutilizòu in vàrri contèsti ò anbiénti che pórtan a de variaçión into són ò inte l'analogîa[5].

A raxón de quésto procêde a l'é stæta quélla de descrîve e léngoe ìndo-eoropêe, e quæ êan za bén bén conosciûe aprêuvo a-a rìcca docomentaçión scrîta disponìbile. I studiôxi into cànpo da lengoìstica stòrica àn comensòu a studiâ e léngoe uràliche ascì, 'n'âtra famìggia lengoìstica eoropêa da quæ, a l'época, a gh'êa 'na ridutìscima quantitæ de materiâle. Co-o ténpo, o s'é fæto 'n scignificatîvo travàggio in scî corpora de âtre léngoe ascì, spécce quélle Oustronesiànn-e e e vàrie famìggie lengoìstiche di Indién d'América.

A ògni mòddo, o procêde do conparativìsmo in lengoìstica o l'é a-a giornâ d'ancheu sôlo 'na pàrte picìnn-a da disciplìnn-a da lengoìstica stòrica. O stùdio conparatîvo de specìfiche léngoe ìndo-eoropêe o l'é conscideròu 'n cànpo asæ specializòu, méntre a riçèrca conparatîva a vêgne efetoâ in scî sucesîvi svilùppi intèrni de 'na léngoa. In particolâ a l'é fæta in sciô svilùppo de modèrne variêtæ standàrd de léngoe, òpû in sciô svilùppo de 'na léngoa da-a sò fórma standardizâ a-e sò variêtæ.

Prezénpio, çèrti studiôxi àn intrapréizo 'n stùdio into tentatîvo de stabilî de sùper-famìggie lengoìstiche cómme e coscì dîte léngoe nostràtiche, e quæ saiéivan fórmæ da-e ìndo-eoropêe, da-e uràliche e da âtre famìggie de léngoe. Scibén che quésti tentatîvi no són acetæ do tùtto cómme di procêde credìbili, fornìscian de informaçioîn necesâie pe stabilî 'na relaçión inti cangiaménti do lengoàggio, anàlixi ch'a no l'é afæto fàçile con l'alontanâse de l'òrizónte do ténpo. A profonditæ into ténpo di métodi lengoìstichi a l'é relativaménte limitâ, aprêuvo a-o verificâse de somegiànse e variaçioîn cazoâli tra-i grùppi de léngoe ma, a ògni mòddo, 'n lìmite convençionâle a ciù ò mêno 10.000 ànni into pasòu o l'é stæto stabilîo cómme fonçionâle a-i fìn da riçèrca[6]. Pe de ciù, o l'é asæ conplicòu fâ 'na dataçión de vàrie protoléngoe. Defæti, ànche se a gh'é vàrri métodi che se pêuan dêuviâ, o l'é poscìbile òtegnî di rizultâti sôlo aproscimatîvi in tèrmine de dataçión de 'ste léngoe chi.

A-a giornâ d'ancheu, aprêuvo a-o rinovòu interèsse in scî stùddi gramaticâli, a lengoìstica stòrica a stùdia o cangiaménto do lengoàggio in sce 'na bâze relaçionâle tra dialétto e dialétto inte 'n çérto perîodo, coscì cómme quéllo tra-o pasòu e o prezénte, e a l'amîa a l'evoluçión e a-i cangiaménti de tîpo morfològico, scintàtico e fonético.

Scintàsci e morfologîa

[modìfica | modìfica wikitèsto]

Scintàsci e morfologîa són di ràmmi da lengoìstica che stùdian l'órdine e a strutûa de unitæ lengoìstiche scignificatîve cómme paròlle e morfêmi. I scintàtichi stùdian e régole e i vìncoli che govèrnan cómme i parlànti de 'na léngoa pêuan inandiâ e paròlle inte 'na frâze. I morfologìsti stùdian, scimilménte, e régole pe l'órdine di morfêmi, unitæ ciù picìnn-e de paròlle (cómme i prefìsci e i sufìsci), e cómme pêuan êse conbinæ pe formâ e paròlle.

Méntre e paròlle, insémme a-i clitichi, són generalménte acetæ cómme e ciù picìnn-e unitæ da scintàsci, inta ciù pàrte de léngoe, se no in tùtte, tànte paròlle pêuan êse colegæ a de âtre da régole che, into sò conplèsso, déscrivan a gramàtica de quélla léngoa. Prezénpio, i parlànti da léngoa ingléize riconóscian che e paròlle dog e dogs són streitaménte ligæ, diferénçiæ sôlo da-o morfêma do plurâle "-s", o quæ inte quésta léngoa, o se pêu trovâ sôlo ligòu a de frâze nominâle. Quélli de léngoa moæ ingléize, a quæ a l'é 'na léngoa flescîva cómme o Lìgure ascì, riconóscian quéste relaçioîn da-a pròpia conoscénsa congénita de régole de l'Ingléize in sciâ formaçión de paròlle. Defæti pêuan dedûe in mòddo intoîtîvo che dog o sta a dogs coscì cómme cat o sta a cats e, scimilménte, dog o sta a dog catcher coscì cómme dish o sta a dishwasher. Pe cóntra, o Cinéize clàscico o l'à 'na morfologîa asæ ridûta, dêuviàndo squæxi escluxivaménte di morfêmi no ligæ (i coscì dîti morfêmi "lìberi") e dipendéndo in sce l'órdine de paròlle pe trasmétte o scignificâto (a ògni mòddo a ciù pàrte de paròlle into modèrno Cinéize Standard, o "Mandarìn", són di conpòsti e a ciù pàrte de réixe són ligæ). Quéste són intéize cómme gramàtiche che raprezéntan a morfologîa da léngoa. E régole conpréize da 'n parlànte riflèttan modélli ò regolaritæ specìfiche into mòddo into quæ e paròlle són fórmæ da unitæ ciù picìnn-e inta léngoa dêuviâ, óltre che cómme quéste unitæ ciù picìnn-e se lìgan a-o discórso. Dónca, a morfologîa a l'é a ràmma da lengoìstica ch'a stùdia i modélli de formaçión de paròlle a l'intèrno e atravèrso e léngoe, amiàndo de formolâ e régole che infloénsan a conoscénsa di parlànti de quélle léngoe.

E modìfiche fonologìche e ortografìche tra 'na paròlla bâze e a sò òrìgine pêuan êse parçiâli aprêuvo a-o livéllo de arfabetizaçión. Di stùddi àn mostròu che a prezénsa de modìfiche inta fonologîa e inte l'òrtografîa fan diventâ e paròlle da-a morfologîa conplèssa ciù difìçili da conprénde, e che l'asénsa da modìfica tra-a paròlla bâze e a sò òrìgine a fa diventâ paròlle da-a morfologîa ciù conplèssa ciù sénplici da capî. E paròlle da-a morfologîa ciù conplèssa són ciù sénplici da conprénde quànde inclùddan 'na paròlla bâze[7].

E léngoe poliscintétiche, cómme o Chukchi, àn de paròlle fórmæ da tànti morfêmi. Prezénpio, a paròlla Chukchi "təmeyŋəlevtpəγtərkən", ch'a vêu dî "Mi ò 'n fòrte mâ de tésta", a l'é formâ da-i éutto morfêmi t-ə-meyŋ-ə-levt-pəγt-ə-rkən, i quæ pêuan êse glósæ. A morfologîa de léngoe de 'sto tîpo chi a fâ scì che ògni consonànte e vocâle a ségge intéiza cómme 'n morfêma, méntre a gramàtica da léngoa a móstra l'ûzo e o scignificâto de ògni morfêma.

A disciplìnn-a ch'a stùdia i cangiaménti sonöri che sucédan inti morfêmi a l'é a morfofonologîa.

Semàntica e pragmàtica

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A semàntica e pragmàtica són di ràmmi da lengoìstica che stùdian o scignificâto. Quéste dôe sotodisciplìnn-e són stæte tradiçionalménte spartîe in sciâ bâze di eleménti do scignificâto che són conscideræ cómme derivæ da-a gramàtica rispètto che a-o contèsto lengoìstico e sociâle. A semàntica inte 'sta conceçión chi a stùdia i scignificâti gramaticâli e lescicâli, méntre a pragmàtica a stùdia o scignificâto in sciâ bâze do contèsto. A semàntica formâle a stùdia e denotaçioîn de frâze e o mòddo into quæ són conpòste da-i scignificâti de pròpie esprescioîn costitutîve. A semàntica formâle a l'é bazâ sorviatùtto in sciâ filozofîa do lengoàggio e a l'adêuvia i struménti formâli da lògica e de l'informàtica. A semàntica cognitîva a colêga o scignificâto lengoìstico a-i eleménti generâli da cogniçión, pigiàndo de teorîe da-a scénsa cognitîva; cómme quélla do protòtipo.

A pragmàtica a conprénde di fenòmeni cómme i àtti lengoìstichi, e inplicatûe conversaçionâli e o discórso inte l'interaçión[8]. A diferénsa da semàntica, a quæ a l'ezàmina quéllo scignificâto ch'o l'é convençionâle ò codificòu inte 'na çèrta léngoa, a pragmàtica a stùdia cómme a trasmisción do scignificâto a dipénde no sôlo da-e conoscénse struturâli e lengoìstiche (gramàtica, léscico, ecc..) do parlànte e de l'interlocutô ma ànche da-o contèsto da frâze[9], ògni conoscénsa prexisténte in sce quélli che són coinvòlti, e intençioîn do parlànte e âtri fatoî[10]. In tâ sénso, a pragmàtica a spiêga cómme i parlànti de 'na léngoa séggian in gràddo de superâ l'aparénte anbigoitæ derivâ da-o fæto che o scignificâto o dipénde da-o lêugo, da-o ténpo e da âtri fatoî ligæ a 'n'afermaçión[8][11].

Fonética e fonologîa

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A fonética e fonologîa són di ràmmi da lengoìstica che stùdian i soîn e i eleménti a quésti equivalénti into câxo de léngoe di ségni. A fonética a stùdia sorviatùtto i eleménti fìxichi di soîn, ò sæ a sò articolaçión, acùstica, produçión e perceçión. Pe cóntra, a fonologîa a l'é ligâ prinçipalménte a de astraçioîn lengoìstiche e a-a categorizaçión di soîn.

A tipologîa lengoìstica, dîta tipologîa da léngoa ascì, a l'é o ràmmo da lengoìstica ch'o stùdia e clasìfica i lengoàggi in sciâ bâze de sò caraterìstiche struturâli. O sò òbietîvo o l'é quéllo de descrîve e spiêgâ e propiêtæ comuîn e e diverscitæ struturâli tra-e léngoe do móndo[12]. E sò sotodisciplìnn-e inclùddan, tra-e âtre, a tipologîa qualitatîva, a quæ a l'é specializâ inta conparaçión de léngoe e de variêtæ inta mæxima léngoa; a tipologîa quantitatîva, a quæ a stùdia a distriboçión di modélli struturâli inte léngoe do móndo; a tipologîa teòrica, ch'a spiêga quéste distriboçioîn; a tipologîa scintàtica, ch'a stùdia l'órdine, a fórma, a gramàtica e a çèrnia de paròlle; e a tipologîa lescicâle, specializâ into vocabolâio da léngoa[13].

Variêtæ lengoìstiche

[modìfica | modìfica wikitèsto]

I lengoàggi coêxìstan co-în ànpio continuum de convençionalizaçión, ch'o pòrta a de divixoîn sfocæ tra concètti cómme quélli de dialétti e de léngoe. E léngoe pêuan subî di cangiaménti intèrni i quæ portan a-o svilùppo de sotovariêtæ cómme regìstri lengoìstichi, acénti e dialétti. Scimilménte, e léngoe pêuan subî di cangiaménti aprêuvo a-o contàtto con parlànti de âtre léngoe, con nêuve variêtæ de léngoe che pêuan nàsce da quéste scitoaçioîn de contàtto atravèrso o procèsso de génezi do lengoàggio.

Variêtæ de contàtto

[modìfica | modìfica wikitèsto]

E variêtæ de contàtto cómme i pidgin e i créoli són de variêtæ lengoìstiche che de spésso se són creæ in de scitoaçioîn de contàtto prolongòu tra de comunitæ che parlan de léngoe diferénti. I pidgin són de variêtæ lengoìstiche da-a convençionalizaçión limitâ e inti quæ a comunicaçión a l'é trasmìssa atravèrso de gramàtiche senplificæ che pêuan vegnî co-o ténpo ciù articolæ, co-a continoaçión do contàtto lengoìstico. E léngoe créole són de variêtæ lengoìstiche scìmili a-i pidgin ma che àn 'na mêgio convençionalizaçión e stabilitæ. De manimàn che e nêuve generaçioîn crescan in de scitoaçioîn de contàtto, o l'é poscìbile che inpréndan 'n pidgin locâle cómme léngoa moæ. Atravèrso quésto procèsso de acquixiçión e trasmisción, nêuve caraterìstiche gramaticâli e eleménti lescicâli vêgnan creæ pe colmâ i gàrbi lengoìstichi, trasformàndo coscì o pidgin inte 'n lengoàggio conplêto.

Però, no tùtte e scitoaçioîn de contàtto lengoìstico àn portòu a-o svilùppo de 'n pidgin ò créolo, fæto ch'o l'à portòu i riçercatoî a studiâ e caraterìstiche de scitoaçioîn de contàtto che favorìscan o svilùppo de quésti tîpi de variêtæ. De spésso quéste variêtæ se són svilupæ a partî da de scitoaçioîn de colonizaçión e sfrutaménto, inte quæ i squilìbri de potêre evitan a-i grùppi de contàtto de inprénde a léngoa de l'âtro, ma a ògni mòddo o suscìste 'n contàtto ch’o dûa pe 'n çèrto ténpo. A léngoa sogiogâ inte relaçioîn de potêre a l'é a léngoa de substratum, méntre quélla dominànte a l'é o superstratum. De spésso e paròlle e o léscico de 'na variêtæ de contàtto vêgna da-o superstratum, ch'o diventa coscì o lescificatô, méntre e strutûe gramaticâli vêgnan da-o substratum, scibén che gh'è vàrie eceçioîn[14].

In dialétto a l'é 'na variêtæ de lengoàggio ch'a l'é caraterìstica de 'n particolâ grùppo tra-i parlànti de 'na léngoa[15]. E persónn-e into grùppo ch'o l'arechéugge i parlànti de 'n dialétto són de sòlito ligæ l'unn-a e l'âtra da 'n'identitæ sociâle comùn. Quésto fæto o l'é a diferénsa prinçipâ tra 'n dialétto e 'n regìstro ò 'n discórso, dæto che inte 'sti doî câxi chi l'identitæ colturâle a no l'à 'n ròllo inportànte. I dialétti són de variêtæ lengoìstiche che àn de pròpie régole gramaticâli e fonologìche, caraterìstiche lengoìstiche e stilìstiche, ma no l'àn riçevûo o status ofiçiâ de léngoe; riconosciménto che de spésso o l'é ligòu ciù a de raxoîn polìtiche e sociâli ciufîto che lengoìstiche. Âtre vòtte i dialétti rèstan emarginæ, in particolâ quànde són asociæ a di grùppi sociâli emarginæ ànche lô[16]. A diferenzaçión tra-i dialetti e, de consegoénsa, de léngoe ascì, a l'é bazâ in sce l'ûzo de régole gramaticâli, régole scintàtiche e caraterìstiche stilìstiche, de vòtte sénsa fâ riferiménto a l'ûzo lescicâle ò a-o vocabolâio. Scitoaçión ch'a l'é bén bén riasónta into mòddo de dî "'na léngoa a l'é 'n dialétto co-în ezèrcito e 'na marìnn-a", atriboîo a-o lengoìsta Max Weinreich.

(EN)

«We may as individuals be rather fond of our own dialect. This should not make us think, though, that it is actually any better than any other dialect. Dialects are not good or bad, nice or nasty, right or wrong - they are just different from one another, and it is the mark of a civilised society that it tolerates different dialects just as it tolerates different races, religions and sexes»

(LIJ)

«Niâtri poémmo, cómme sénci indivìdoi, êse asæ afeçionæ a-o nòstro dialétto. Quésto o no dêve però fâne pensâ che o nòstro o l'é mêgio de ògni âtro dialétto. I dialétti no són bón ò catîvi, bèlli ò brùtti, giùsti ò eræ - són sôlo divèrsci l'un da l'âtro, e o l'é ségno de 'na socjêtæ civilizâ o fæto che quésta a tòlera i vàrri dialétti coscì cómme quànde quésta a rispètta e divèrse ràsse, religioîn e sèssi.»

(Peter Trudgill, Dialects[17])

Léngoa stàndard

[modìfica | modìfica wikitèsto]

Quànde 'n dialétto o l'é abàsta docomentòu atravèrso a descriçión lengoìstica da sò gramàtica, ch'a l'é emèrsa pe mêzo de lézze consensoâli a l'intèrno da sò comunitæ, a l'òtegnî o riconosciménto polìtico e naçionâle atravèrso e polìtiche adotæ da 'n pàize ò 'na región. Quésto o l'é o stàdio into quæ 'n lengoàggio o l'é conscideròu 'na variêtæ stàndard, ò sæ unn-a e quæ lézze gramaticâli se són òua stabilizæ a partî da-o consénso di parteçipànti a 'na comunitæ lengoìstica, dòppo 'na suficénte evoluçión, inprovizaçión, coreçión e créscita. A léngoa ingléize, coscì cómme, fòscia, quélla françéize ascì, pêuan êse di ezénpi de léngoe che són arivæ progresivaménte a 'n stàdio into quæ o se dî che séggian diventæ de variêtæ stàndard.

Cómme ricostroîo da-a popolâre ipòtexi de Sapir-Whorf (ò ipòtexi da relativitæ lengoìstica), i relativìsti créddan che a strutûa de 'na çèrta léngoa a l'é in gràddo de infloensâ i modélli cognitîvi atravèrso i quæ 'na persónn-a a fórma a pròpia vixón do móndo, ò sæ a Weltanschauung teorizâ iniçialménte da-o Kant. I universalìsti créddan che gh'é di pónti in comùn tra-a perceçión umâna dónde a gh'é a capaçitæ de lengoàggio, méntre i relativìsti créddan che quésta a càngia da léngoa a léngoa, e adreitûa da persónn-a a persónn-a. Méntre l'ipòtexi de Spir-Whorf a l'é 'n'elaboraçión de 'sta idêa chi, segóndo quànte esprèsso inte publicaçioîn di lengoìsti americhén Edward Sapir e Benjamin Lee Whorf, o sò nómme o l'é stæto decîzo da l'aliêvo de Sapir, Harry Hoijer. Ànche o lengoìsta tedésco do XIX sécolo Leo Weisgerber o l'à scrîto vàrie publicaçioîn in sciô têma da teorîa da relativitæ lengoìstica. I relativìsti supòrtan o câxo da diferenzaçión a-o livéllo da cogniçión e inti domìni semàntichi. L'emèrge da lengoìstica cognitîva inti ànni '80 o l'à ravivòu l'interèsse pi-â relativitæ lengoìstica ascì. Pensatoî cómme George Lakoff àn sostegnûo che o lengoàggio o riflètte e diferénti metàfore colturâli méntre i scrîti do filòzofo do lengoàggio françéize Jacques Derrida, spécce quélli in sciâ decostruçión[18], són stæti vìsti cómme streitaménte asociæ a-o moviménto relativìsta inta lengoìstica, raxón pi-â quæ són stæti forteménte criticæ dòppo a sò mòrte[19].

E strutûe lengoìstiche són de cóbie de scignificâto e fórma. Ògni particolâ abinaménto de scignificâto e fórma o l'é 'n coscì dîto ségno de Saussure. Prezénpio o scignificâto da paròlla "gàtto" o l'é raprezentòu inte tùtto o móndo da 'na grànde variêtæ de modélli sonöri (inti lengoàggi òrâli), moviménti de mén e da fàccia (inti lengoàggi di ségni) e scìnboli scrîti (inti lengoàggi scrîti). I modélli lengoìstichi àn dimostròu a pròpia inportànsa into cànpo de l'ingegnerîa da conoscénsa, spécce co-a quantitæ de dæti disponìbile che a-a giornâ d'ancheu a l'é asæ ciù grànde.

I lengoìsti che se concentran in sciâ strutûa tentan de conprénde e régole relatîve a l'ûzo de 'na léngoa che són conosciûe da quélli de léngoa moæ, ànche se no tùtte e vòtte in mòddo coscénte. Tùtte e strutûe lengoìstiche pêuan êse sconpòste in di conponénti mìnimi che vêgnan conbinæ segóndo de régole da-o subcònscio, in sce ciù livélli de anàlixi. Pe fâ 'n ezénpio o se pêu pigiâ a paròlla ingléize pe dî dêximo, ò sæ "tenth" in sce doî divèrsci livélli de anàlixi. A-o livéllo da strutûa intèrna da paròlla, ò sæ da morfologîa, a paròlla "tenth" a l'é conpòsta da 'na fórma lengoìstica ch'a l'indica 'n nùmero e 'n'âtra ch'a l'indica l'òrdinalitæ. A régola ch'a decìdde a conbinaçión de 'ste dôe fórme chi a l'aseghîa che l'indicatô de l'òrdinalitæ "th" o segoe o nùmero "ten", dêxe. A-o livéllo da strutûa do són, ò sæ da fonologîa, l'anàlixi struturâle a fa védde cómme o són da "n" in "tenth" o l'é despægio da quéllo ch'o l'à in "ten". Scibén che a ciù pàrte di parlànti ingléixi a l'é a conoscénsa de régole che govèrnan a strutûa intèrna di doî tòcchi da paròlla "tenth", ciù de ræo conoscian a régola ch'a govèrna a sò strutûa de són. I lengoìsti che fan di stùddi focalizæ prinçipalménte in sciâ strutûa trêuvan e anàlizan e régole cómme quéste, che govèrnan o mòddo into quæ quélli de léngoa moæ l'adêuvian a pròpia léngoa.

A gramàtica a l'é 'n scistêma de régole che govèrnan a produçión e l'ûzo di enunciæ inte 'na çèrta léngoa. 'Ste régole chi se aplican ségge a-i soîn[20] che a-i scignificâti e inclùddan di sotogrùppi di conponénti de régole, cómme quélle relatîve a-a fonologîa (l'òrganizaçión di scistêmi sonöri fonétichi), a-a morfologîa (a formaçión e a conpoxiçión de paròlle) e a-a scintàsci (a formaçión e a conpoxiçión de frâze e di perîodi)[21]. I modèrni scistêmi pe l'anàlixi di prinçìppi da gramàtica inclùddan a lengoìstica struturâle e fonçionâle e a gramàtica generatîva[22].

Àree de stùdio rigoàrdo a l'anàlixi da gramàtica de 'n lengoàggio són:

  • Fonética: a l'é o stùdio de propiêtæ fìxiche da produçión e da perceçión do són da vôxe, aprofondéndo e sò propiêtæ acùstiche e articolatöie.
  • Fonologîa: a l'é o stùdio di soîn cómme eleménti astræti inta ménte de l'interlocutô che distìngoan i scignificâti (fonêmi).
  • Morfologîa: a l'é o stùdio di morfêmi, ò sæ de strûtue intèrne da paròlla e de cómme pêuan êse modificæ.
  • Scintàsci: a l'é o stùdio di mòddi de conbinaçión de paròlle a formâ de frâze e di perîodi gramaticâli.
  • Semàntica: a l'é o stùdio di eleménti gramaticâli e lescicâli do scignificâto[23].
  • Pragmàtica: a l'é o stùdio de cómme i enunciæ són dêuviæ inti àtti lengoìstichi e do ròllo ricovèrto da-o contèsto anbientâle e da conoscénsa no lengoìstica inta trasmisción do scignificâto[23].
  • Anàlixi do discórso: a l'é o stùdio do lengoàggio dêuviòu inti tèsti (òrâli, scrîti ò gestoâli).
  • Stilìstica: a l'é o stùdio di fatoî lengoìstichi (retòrica, diçión e evidensaçión) che méttan in discórso into sò contèsto.
  • Semiòtica: a l'é o stùdio di ségni e di sò procèssi (semiôxi), indicaçioîn, dezignaçioîn, somegiànse, analogîe, metàfore, scinbolìsmi, scignificâti e comunicaçioîn.

O discórso o l'é o lengoàggio intéizo cómme pràtica sociâle[24] e o l'é 'n concètto articolòu in sce ciù livélli. Cómme pràtica sociâle, o discórso o l'incàrna vàrie ideologîe atravèrso i tèsti scrîti e parlæ. L'anàlixi do discórso a pêu defæti ezaminâ ò espónn-e quéste ideologîe. O discórso o l'infloénsa o génere, o quæ o vêgne çernûo in rispòsta a-e diferénti scitoaçioîn e a-a fìn, a livéllo mìcro, o discórso o l'infloénsa o lengoàggio intéizo cómme tèsto (parlòu o scrîto) a livéllo fonologìco ò léscico-gramaticâle. Gramàtica e discórso són colegæ fra de lô cómme pàrte de 'n scistêma[25]. 'N çèrto discórso o diventa 'na variêtæ lengoìstica quànde o l'é dêuviòu inte quésto mòddo pe 'na raxón particolâ, e o saiâ dónca ciamòu regìstro[26]. Pêuan êse prezénti ànche de azónte lescicâli, de nêuve paròlle, che l'incomensan a êse dêuviæ atravèrso l'esperiénsa da comunitæ de persónn-e che àn 'n çèrto ànbito de specializaçión. I regìstri e i discórsi se diferençian dónca pe l'ûzo do vocabolâio e, de vòtte, pe quéllo do stîle ascì. Prezénpio, e persónn-e che travàggian inta mêxìnn-a pêuan dêuviâ inte sò comunicaçioîn da terminologîa da mêghi, pàrte do coscì dîto "discórso mêgo".

O léscico o l'é 'n catàlogo de paròlle e tèrmini conosciûi da 'n parlànte. O l'é formòu da-e paròlle e da-i morfêmi ligæ, i quæ són de pàrte de paròlle che no pêuan stâ da sôle, cómme i afìsci. In çèrte anàlixi són conscideræ pàrte do léscico ànche e paròlle conpòste, çèrte clàsse de esprescioîn tìpiche e âtre colocaçioîn. I diçionâi raprezentan di tentatîvi de elencâ, in órdine arfabético, o léscico de 'na çèrta léngoa; de sòlito, a ògni mòddo, i morfêmi ligæ no són chi inclûxi. A lescicografîa, streitaménte ligâ a-o domìnio da semantìca, a l'é a scénsa da mapatûa de paròlle inte 'n'enciclopedîa ò 'n diçionâio. A creaçión e l'azónta de nêuve paròlle into léscico a l'é ciamâ coniaçión ò neologizaçión[27], co-e nêuve paròlle che són ciamæ neologìsmi.

A l'é 'na credénsa difûza quélla de consciderâ che a capaçitæ d'esprìmise de 'n parlànte de 'na çèrta léngoa a sta inta quantitæ de paròlle prezénti into sò léscico méntre, in realtæ, quésta supoxiçión pe-i lengoìsti a l'é fâsa. Segóndo vàrri studiôxi, a capaçitæ de dêuvia 'na léngoa a sta sorviatùtto inta conoscénsa da gramàtica, colegâ dónca a-a conpeténsa lengoìstica ciufîto che a-a créscita do vocabolâio. Ànche 'n léscico asæ picìn o l'é defæti in gràddo de prodûe 'n nùmero infinîo de frâze.

A stilìstica a l'inclùdde ànche o stùdio do discórso scrîto, firmòu ò parlòu da divèrse comunitæ lengoìstiche, géneri e formâti editoriâli ò naratîvi inti mézzi de comunicaçión de màssa[28]. Quésto o l'inplica o stùdio e l'interpretaçión di tèsti pe analizâ e caraterìstiche stilistìche do lengoàggio e do tón. L'anàlixi stilistìca a conporta l'anàlixi da descriçión de particolæ dialétti e regìstri dêuviæ da-e comunitæ lengoìstiche. E caraterìstiche stilistìche inclùddan retòrica[29], diçión, acénti, sàtira, ironîa, diàlogo e âtre fórme de variaçioîn fonétiche. L'anàlixi stilistìca a pêu inclùdde ànche o stùdio do lengoàggio inte òpere canòniche de letiatûa, naratîva popolâre, notìçie, publicitæ e âtre fórme de comunicaçión inta coltûa popolâre ascì. De sòlito o l'é vìsto cómme 'na variaçión inta comunicaçión ch'a càngia da parlànte a parlànte e da comunitæ a comunitæ. In brêve, a stilistìca a l'é l'interpretaçión do tèsto.

Inti ànni '60 o Jacques Derrida, prezénpio, o distìngoe ànche tra paròlla e scrîtûa, proponéndo che a léngoa scrîta a ségge studiâ cómme mézzo de comunicaçión lengoìstica in lê[30]. A paleografîa a l'é dónca a disciplìnn-a ch'a stùdia l'evoluçión de fórme scrîte do lengoàggio, cómme ségni e scìnboli[31]. O stùdio formâle do lengoàggio o l'à portòu ànche a-a créscita de çèrti cànpi cómme a psicolengoìstica, ch'a l'esplóra a raprezentaçión e a fonçión do lengoàggio inta ménte; a neurolengoìstica, ch'a stùdia l'elaboraçión do lengoàggio into çervello; a biolengoìstica, ch'a stùdia a biologîa e l'evoluçión do lengoàggio; e l'acquixiçión do lengoàggio, ch'a stùdia cómme i banbìn e i ciù gréndi inpréndan a conoscénsa de 'na o ciù léngoe.

O prinçìpio fondamentâle da lengoìstica umanìstica o l'é che o lengoàggio o l'é 'n'invençión creâ da-e persónn-e. 'Na tradiçión semiòtica da riçèrca lengoìstica a conscìdera o lengoàggio 'n scistêma de ségni ch'o nàsce da l'interaçión tra scignificâto e fórma[32]. L'òrganizaçión di livélli lengoìstichi a l'é consciderâ cómme conputaçionâle[33]. A lengoìstica a l'é fondamentalménte vìsta cómme ligâ a-i stùddi sociâli e colturâli zaché e diferénti léngoe són modelæ con l'interaçión sociâle da-a mæxima comunitæ lengoìstica[34]. A strutûa ch'a raprezénta o pónto de vìsta umanìstico in scî lengoàggi a l'inclùdde, tra-e âtre cöxe, a lengoìstica struturâle ascì[35].

Anàlixi struturâle o vêu dî seçionâ ògni livéllo lengoìstico, ò sæ fonética, morfologîa, scintàtica e discórso, inte sò unitæ ciù picìnn-e. Quéste són mìsse insémme in di inventâi, tra-i quæ i fonêmi, morfêmi, clàsse lescicâli e tîpi de frâze, pe studiâ e sò interconescioîn drénto a 'na gerarchîa de strutûe e de livélli[36]. L'anàlixi fonçionâle a l'azónze a l'anàlixi struturâle l'asegnaçión di ròlli semàntichi e di âtri ròlli fonçionâli che ciaschedùnn-a unitæ a pêu avéi. Prezénpio, 'na frâze nominâle a pêu fonçionâ cómme sogètto ò cómme ògètto da frâze, dónca cómme agénte ò paçiénte[37].

A lengoìstica fonçionâle, ciamâ gramàtica fonçionâle ascì, a l'é 'n ràmmo da lengoìstica struturâle. Segóndo o riferiménto umanìstico, i tèrmini struturalìsmo e fonçionalìsmo són ligæ a-i pròppi scignificâti inte âtre scénse umâne. A diferénsa tra-o struturalìsmo formâle e fonçionâle a l'é into mòddo into quæ i doî procêde spiêgan perché e léngoe àn de çèrte propiêtæ. A spiegaçión fonçionâle a l'ìnplica l'idêa che o lengoàggio o ségge 'n struménto pi-â comunicaçión, ò che a comunicaçión a l'é a fonçión primâia do lengoàggio. E fórme lengoìstiche se spiêgan de consegoénsa faxéndo apéllo a-o sò valô fonçionâle ò a-a sò utilitæ. I âtri mòddi de procêde derivæ da-o struturalìsmo asùmman a prospetîva ch'a fórma a vêgne da-i mecanìsmi intèrni do scistêma lengoìstico bilaterâle e a ciù livélli[38].

Procêde cómme quélli da lengoìstica cognitîva ò da gramàtica generatîva stùdian a cogniçión lengoìstica con l'òbietîvo de scrovî e bâze biològiche do lengoàggio. Inta gramàtica generatîva 'ste bâze chi són intéize cómme l'incluxón de 'na conoscénsa gramaticâle congénita specìfica do domìnio. Pertànto, unn-a de preocupaçioîn centrâli in sciô procêde o l'é de scrovî i aspêti da conoscénsa lengoìstica congéniti ò mêno[39][40].

A lengoìstica cognitîva, pe cóntra, a refûa a noçión de gramàtica congénita e a stùdia cómme a ménte umâna a crêa de costruçioîn lengoìstiche a partî da schêmi de evénti[41], óltre che l'inpàtto di vìncoli e di pregiudìççi cognitîvi in sciô lengoàggio umâno[42]. Scimilménte a-a programaçión neorolengoìstica, o lengoàggio o l'é studiòu atravèrso i sénsi[43][44][45].

'N procêde streitaménte corelòu a quélli sórvia minsonæ o l'é a lengoìstica evolutîva[46], a quæ a l'inclùdde o stùdio de unitæ lengoìstiche cómme di replicatoî colturâli[47][48]. O l'é poscìbile studiâ cómme o lengoàggio o se réplica e o s'adàtta a-a ménte de l'indivìdoo ò da comunitæ lengoìstica[49][50]. A gramàtica de costruçión a l'é 'n cànpo into quæ o l'é aplicòu o concètto de meme a-o stùdio da scintàsci[51][52][53][54].

I procêde generatîvo e evolutîvo són ciamæ, rispetivaménte, formalìsmo e fonçionalìsmo ascì[55]. A ògni mòddo quéste dôe denominaçioîn són do tùtto despægie da l'ûzo fæto de 'sti tèrmini chi into cànpo de scénse umâne[56].

A lengoìstica a l'é 'na scénsa prinçipalménte descritîva[57]. I lengoìsti descrîvan e spiêgan e caraterìstiche do lengoàggio sénsa esprìmme giudìççi sogetîvi in sciô fæto che 'na çèrta caraterìstica ò ûzo o ségge "bón" ò "catîvo". Quésto procêde o l'é pægio a-a pràtica de âtre scénse: prezénpio 'n zoólogo o stùdia o régno animâ sénsa dâ di giudìççi sogetîvi in sciô fæto che 'na çèrta spêce a ségge "mêgio" ò "pêzo" de 'n'âtra.

O prescritivìsmo, d'âtra pàrte, o l'é 'n tentatîvo de promêuve particolæ ûxi lengoìstichi rispètto a di âtri, de spésso favoréndo 'n particolâ dialétto ò "acrolétto". Quésto o pêu avéi l'òbietîvo de stabilî 'n stàndard lengoìstico, ch'o pêu agiutâ a comunicaçión in sce vàste àree giögràfiche. A ògni mòddo, o pêu ànche êse 'n tentatîvo da pàrte di parlànti de 'na léngoa ò de 'n dialétto de ezercitâ 'n'infloénsa in scî parànti de âtre léngoe ò dialétti (védde inperialìsmo lengoìstico ascì). 'Na versción estrêma do prescritivìsmo a pêu êse atoâ da di censoî, i quæ tentan de arancâ paròlle e strutûe che són da lô conscideræ distrutîve pi-â socjêtæ. A prescriçión, a ògni mòddo, a pêu êse praticâ in mòddo ciù apropriòu inte l'insegnamento da léngoa, cómme inte l'ELT, dónde çèrte régole gramaticâli fondamentâli e eleménti lescicâli dêvan êse introdûti a 'n parlànte de 'n'âtra léngoa ch'o stésse amiàndo de inprénde 'na çèrta léngoa.

A ciù pàrte di lengoìsti a-a giornâ d'ancheu a travàggia parténdo da-o prezopòsto che i dæti de léngoe parlæ e i ségni di lengoàggi de comunitæ sórde séggian ciù fondamentâli di dæti scrîti. Gh'é divèrse raxoîn pe dâ 'ste prioritæ chi:

  • prìmma de tùtto a paròlla a pâ êse 'na caraterìstica universâle tra-i êse umâni méntre, pe cóntra, són numerôze e coltûe e e comunitæ lengoìstiche sénsa 'na fórma de comunicaçión scrîta.
  • into parlâ conpàian de caraterìstiche che no són sénpre registræ in fórma scrîta, conpréize e régole fonologìche, e modificaçioîn di soîn e i eroî do parlòu.
  • tùtti i scistêmi de scrîtûa riflèttan 'na çèrta léngoa parlâ (ò, potençialménte, di ségni ascì), adreitûa into câxo de 'na scrîtûa pitografìca cómme quélla di Dongba quànde scrìvan di òmofoni da léngoa Naxi co-i mæximi pitogràmmi, dònde di tèsti scrîti con di scistêmi dêuviæ pe dôe léngoe càngian pe adatâse a-a léngoa parlâ ch'a vêgne trascrîta.
  • a paròlla a s'é evolûa prìmma che i êse umâni àggian inventòu a scrîtûa.
  • e persónn-e inpréndan a parlâ e a elaborâ 'n lengoàggio parlòu ciù façilménte e prìmma de quànte fan co-a scrîtûa.

A ògni mòddo, tùtti i lengoìsti són d'acòrdio in sciô fæto che o stùdio de 'na léngoa scrîta o pêu êse ùtile e preçiôzo. Pi-â riçèrca ch'a l'é bazâ in sciâ lengoìstica di corpus e in sciâ lengoìstica conputaçionâle, a léngoa scrîta a l'é de spésso asæ ciù conveniénte pe l'elaboraçión de grénde quantitæ de dæti lengoìstichi. I corpus de léngoa parlâ de grénde dimenscioîn són asæ difìçili da creâ e da trovâ, e in génere són za trascrîti. Pe de ciù, i lengoìsti se són rivòlti a-o discórso bazòu in sciô tèsto scrîto in vàrri formâti pe-e comunicaçioîn atravèrso i computer cómme stràdda poscìbile pe praticâ 'n'indàgine lengoìstica.

O stùdio di scistêmi de scrîtûa, ò sæ a grafemìca, o l'é a ògni mòddo conscideròu un di ràmmi da lengoìstica.

Prìmma do XX sécolo, i lengoìsti analizâvan o lengoàggio a 'n livéllo diacrònico, ch'o l'avéiva 'n focus stòrico. Dónca vegnîvan confrontæ vàrie caraterìstiche lengoìstiche, çercàndo de analizâ a léngoa da-o pónto de vìsta de cómme quésta a foîse cangiâ da 'n çèrto moménto into pasòu a-i perîodi sucesîvi. A ògni mòddo, co-o svilùppo da lengoìstica derivâ da-i stùddi de Saussure do XX sécolo, l'atençión a s'é mesciâ in sce 'n procêde ciù sincrònico, into quæ o stùdio o l'é òrientòu a l'anàlixi e a-o confrónto tra divèrse variànte lengoìstiche che exìstevan into mæximo moménto stòrico.

A 'n'âtro livéllo, o ciàn sintagmàtico de l'anàlixi lengoìstica o pòrta a-o confrónto tra-i mòddi inti quæ e paròlle, a l'intèrno da scintàsci de 'na frâze, són mìsse in sequénsa. Prezénpio, l'artìcolo "o" o pêu êse segoîo da 'n sostantîvo aprêuvo a-a relaçión sintagmàtica tra-e paròlle. O livéllo paradigmàtico, d'âtra pàrte, o se concentra in sce 'n'anàlixi ch'a l'é bazâ in sce di paradìgmi ò di concètti che són incorporæ inte 'n çèrto tèsto. Inte 'sto câxo chi, paròlle do mæximo tîpo ò clàsse pêuan êse sostitoîe tra de lô into tèsto pe òtegnî a mæxima conprensción concètoâle.

E prìmme ativitæ into cànpo da lengoìstica descritîva remóntan scìnn-a-o VI sécolo a.C., co-o gramàtico indiàn Pāṇini[58][59], a-o quæ a l'é atriboîa 'na descriçión formâle da léngoa sànscrita contegnûa inte l'òpera ciamâ Aṣṭādhyāyī[60][61]. A-a giornâ d'ancheu, e ciù modèrne teorîe gramaticâli adêuvian divèrsci prinçìppi za stabilîi a l'época[62].

Prìmma do XX sécolo o nómme filologîa, atestòu pi-â prìmma vótta into 1716[63], o l'êa comuneménte dêuviòu pe riferîse a-o stùdio di lengoàggi, o quæ focus iniçialménte o l'êa sorviatùtto de tîpo stòrico[64][65]. Aprêuvo a-e teorîe do Ferdinand de Saussure, e quæ àn dimostròu l'inportànsa de l'anàlixi sincronìca, quésto focus o s'é mesciòu[66] e o tèrmine filologîa o l'é d'ancheu dêuviòu pe indicâ o stùdio da gramàtica, da stöia e da tradiçión leterâia de 'na léngoa (spécce inti Stâti Unîi[67], dónde o tèrmine filologîa o no l'é mâi stæto d'ûzo comùn pe indicâ a "scénsa do lengoàggio"[63]).

Scibén che o tèrmine lengoìsta, intéizo cómme "o studiôzo do lengoàggio", o remónta scìnn-a-o 1641[68], o nómme lengoìstica o l'é atestòu pi-â prìmma vótta sôlo into 1847[68]. A ògni mòddo, a-a giornâ d'ancheu, o l'é o tèrmine comuneménte dêuviòu pe indicâ ò stùdio scentìfico de 'na léngoa, insémme a "scénsa lengoìstica" ascì.

A lengoìstica a l'é 'n cànpo de riçèrca multidisciplinâre ch'o métte insémme di eleménti pigiæ da-e scénse naturâli, da-e scénse sociâli, da-e scénse formâli e da-e disciplìnn-e umanìstiche[69][70][71][72]. Divèrsci lengoìsti, cóme o David Crystal, fan riferiménto a quésto cànpo di stùddi cómme "prinçipalménte scentìfico"[73]. O tèrmine lengoìsta o se pêu aplicâ ségge a-i studiôxi di lengoàggi che a-i riçercatoî inte 'sto cànpo chi ò a chi o l'adêuvia i struménti dæti da quésta disciplìnn-a pe descrîve e analizâ 'na çèrta léngoa[74].

I prìmmi gramàtichi

[modìfica | modìfica wikitèsto]

I prìmmi stùddi formâli do lengoàggio són incomensæ in Ìndia con Pāṇini, o gramàtico do VI sécolo a.C. ch'o l'à formolòu 3.959 régole da morfologîa da léngoa sànscrita. A clasificaçión scistemàtica di soîn do Sànscrito fæta da-o Pāṇini a l'êa inandiâ segóndo e diferénse tra consonànte e vocâle e tra-e clàsse de paròlle, cómme nómmi e vèrbi, e, a-a giornâ d'ancheu, a l'é a ciù antîga do sò tîpo da quæ sémmo a conoscénsa. Into Mêdio Òriénte o Sibawayh, 'n persiàn, o l'à realizòu into 760 'na descriçión detagiâ de l'Àrabo, contegnûa inta sò monumentâle òpera Al-kitab fii an-naħw (الكتاب في النحو, ò sæ O Lìbbro in sciâ Gramàtica). Lê o l'é stæto o prìmmo outô conosciûo a fâ 'na distinçión tra soîn e fonêmi, ò sæ soîn conscideræ cómme unitæ de 'n scistêma lengoìstico.

L'interèsse de l'Òcidénte pe-o stùdio di lengoàggi o l'é incomensòu inte 'n perîodo sucesîvo rispètto a-o Levànte[75], scibén che i gramàtichi de léngoe clàsciche no l'adêuviâvan i mæximi métodi e no són arivæ a-e mæxime concluxoîn di sò contenporàni into móndo indiàn. O prìmmo interèsse vèrso e léngoe inte l'Òcidénte o l'êa defæti pàrte da filozofîa e o no conscistéiva inta descriçión da gramàtica. I prìmmi aprofondiménti inta teorîa da semàntica són stæti studiæ da-o Platón into sò diàlogo Kratilos, dónde o sostegnîva che e paròlle dinótan di concètti che són etèrni e che exìstan into móndo de idêe. Inte 'sta òpera chi o l'é dêuviòu pi-â prìmma vótta o tèrmine "etimologîa" pe descrîve a stöia do scignificâto de 'na paròlla.

Ciù ò mêno into 280 a.C. un di sucesoî de Lusciàndro Màgno o l'à fondòu 'na universcitæ inta çitæ de Lusciàndria, o Musaeum, dónde 'na schêua de filòzofi a studiâva i tèsti antîghi e a mostrâva o Grêgo a-i parlànti de âtre léngoe. Méntre 'sta schêua chi a l'é stæta a prìmma a dêuviâ a paròlla "gramàtica" into sò sénso modèrno, Platón o l'adêuviâva ancón quésto tèrmine into sò scignificâto òriginâle de téchnē grammatikḗ (Τέχνη Γραμματική), ò sæ "àrte da scrîtûa", nómme ch'o l'é ascì o tìtolo de un di ciù inportànti travàggi da schêua lusciandrìnn-a, ò sæ a Téchnē grammatikḗ do Dionîxo Trâce[76].

Inti sécoli de l'Etæ de Mêzo o stùdio di lengoàggi o l'é finîo pe êse ricondûto a-a disciplìnn-a da filologîa, ò sæ o stùdio de léngoe e di tèsti antîghi, praticòu da vàrri studiôxi cómme Roger Ascham, Wolfgang Ratke e Comenîo[77].

Lengoìstica paragonâ

[modìfica | modìfica wikitèsto]

Into XVIII sécolo o prìmmo ûzo do método conparatîvo da pàrte de William Jones o l'à avèrto a stràdda a-a lengoìstica paragonâ[78]. O Bloomfield o l'à atriboîo o "prìmmo grànde stùdio scentìfico in sciâ lengoìstica a-o móndo" a Jacob Grimm, o quæ o l'à scrîto o Deutsche Grammatik[79]. O l'é stæto fîto segoîo da âtri outoî, i quæ àn scrîto di stùddi conparatîvi scìmili in scî âtri grùppi lengoìstichi prezénti in Eoröpa ascì. O stùdio do lengoàggio o l'é stæto pöi alargòu a-e léngoe ìndoeoropêe in generâle da Wilhelm von Humboldt, do quæ o Bloomfield o dîxe[79]:

Quésto stùdio o l'à pigiòu e sò bâze da-i travàggi do stàtista e studiôzo prusciàn Wilhelm von Humboldt (1767-1835), spécce into prìmmo volùmme do sò travàggio in sciô Kavi, a léngoa leterâia de Java, ciamòu Über die Verschiedenheit des menschlichen Sprachbaues und ihren Einfluß auf die geistige Entwickelung des Menschengeschlechts (In sciâ Variêtæ da Strutûa do Lengoàggio Umâno e a sò Infloénsa in sciô Svilùppo Mentâle da Ràssa Umâna).

Svilùppi do XX sécolo

[modìfica | modìfica wikitèsto]

O gh'é stæto, a l'inìçio do XX sécolo, o spostaménto do focus prinçipâ da-a lengoìstica stòrica e paragonâ a l'anàlixi sincronìca. L'anàlixi struturâle a l'é stæta svilupâ da Leonard Bloomfield, Louis Hjelmslev e Zellig Harris, o quæ o l'à elaboròu di métodi pe l'anàlixi do discórso ascì. L'anàlixi fonçionâle a saiâ pe cóntra svilupâ da-o cìrcolo lengoìstico de Prâga e da-o françéize André Martinet. Co-a grànde difuxón, inti ànni '60, di dispoxitîvi pi-â registraçión di soîn, són stæte realizæ e archiviæ e prìmme registraçioîn dialetâli, e o método òudio-òrâle o l'à dæto 'na soluçión tecnològica pe façilitâ o stùdio de léngoe forèste. Inti ànni '60 o gh'é stæto ànche 'n nêuvo svilùppo da lengoìstica paragonâ, co-o stùdio di universâli lengoìstichi inta tipologîa lengoìstica. Vèrso a fìn do sécolo o cànpo di stùddi da lengoìstica o s'é spartîo in âtre àree de interèsse co-a vegnûa da tecnologîa da léngoa e i prìmmi corpus in fórma digitâle.

Àree de riçèrca

[modìfica | modìfica wikitèsto]

Sociolengoìstica

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A sociolengoìstica a l'é o stùdio de cómme o lengoàggio o l'é modelòu in scî fatoî sociâli. Quésta sotodisciplìnn-a a se concéntra in sciô procêde sincronìco da lengoìstica e a stùdia cómme 'na ò ciù léngoe into sò conplèsso móstran de variaçioîn ò de variêtæ a 'n çèrto moménto stòrico. O stùdio da variaçión de 'na léngoa e e sò divèrse variêtæ de lengoàggio tra-i vàrri dialétti, regìstri e idiolétti o pêu êse afrontòu atravèrso l'anàlixi do stîle ò do discórso. I sociolengoìsti amîan de studiâ ségge o stîle che o discórso inte 'n çèrto lengoàggio, coscì cómme i fatoî teòrichi che són inportànti inti lengoàggi e inte socjêtæ.

Lengoìstica do svilùppo

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A lengoìstica do svilùppo a l'é o stùdio do svilùppo da capaçitæ lengoìstica inti indivìdoi, spécce con riferiménto a l'acquixiçión do lengoàggio inte l'infànçia. Prezénpio, into sò cànpo de stùdio, a lengoìstica do svilùppo a l'amîa de capî cómme i figeu inpréndan i diferénti lengoàggi, de cómme i ciù gréndi inpàran 'na segónda léngoa e o fonçionaménto do procèsso de acquixiçión do lengoàggio.

Neorolengoìstica

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A neorolengoìstica a l'é o stùdio de strutûe che into çervello umâno són a-a bâze da gramàtica e da comunicaçión. I riçercatoî inte 'sto cànpo chi vêgnan da di percórsi de stùddi asæ despægi fra de lô, portàndo con lê 'na grànde variêtæ de técniche sperimentâli e de prospetîve teòriche anpiaménte diferénti. 'Na làrga pàrte do travàggio da neorolengoìstica a l'é bâza in sce di modélli da psicolengoìstica e da lengoìstica teòrica e a se concéntra in sciô studiâ cómme o çervello o pêu inplementâ i procèssi che 'ste dôe disciplìnn-e chi àn propòsto cómme necesâi pe prodûe e conprénde o lengoàggio.

I neorolengoìsti stùdian i mecanìsmi fiziològichi co-i quæ o çervello o procèssa e informaçioîn relatîve a-o lengoàggio, valutàndo coscì e teorîe lengoìstiche e psicolengoìstiche con l'ûzo de l'afaziologîa, o neoroimaging, l'eletrofiziologîa e a modelaçión a-o computer. Tra-e strutûe do çervello coinvòlte inti mecanìsmi da neorolengoìstica o çervelétto, o quæ o contêgne o ciù âto nùmero de neoroîn, o l'à 'n ròllo inportànte in tèrmini de prediçioîn necesâie pi-â produçión do lengoàggio[80].

Lengoìstica aplicâ

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A ciù pàrte do travàggio di lengoìsti a l'é ligâ a-o trovâ e descrîve e generalitæ e e variêtæ conpréize inta mæxima léngoa ò in léngoe diferénti. A lengoìstica aplicâ a pîgia i rizultâti de quélle scovèrte e da quésta són dêuviæ in di âtri cànpi. A riçèrca lengoìstica a l'é de sòlito aplicâ a àree de stùdio cómme l'insegnamento de léngoe, a lescicografîa, a traduçión, a pianificaçión lengoìstica (a quæ a pórta a-a creaçión de polìtiche governatîve relatîve a l'ûzo da léngoa) e l'elaboraçión do lengoàggio naturâle. A ògni mòddo pe çèrti studiôxi o tèrmine "lengoìstica aplicâ" o no l'é do tùtto corètto[81]. Defæti i lengoìsti aplicæ a-a giornâ d'ancheu fan ciù atençión a-o dâ 'n sénso e a elaborâ de soluçioîn a-i problêmi lengoìstichi into móndo reâ, dónca sénsa aplicâ leteralménte de conoscénse técniche che vêgnan da-a lengoìstica. Pe de ciù, a conoscénsa técnica ch'a l'é de sòlito aplicâ a vêgne da vàrie disciplìnn-e, cómme a sociologîa (prezénpio pe l'anàlixi da conversaçión) e l'antropologîa, spécce con riferiménto a-e léngoe artifiçiâli.

A-a giornâ d'ancheu, i computer són anpiaménte dêuviæ inte numerôxi ràmmi da lengoìstica aplicâ. A scìntexi e o riconosciménto vocâle adêuvian e conoscénse da fonética e da fonémica pe realizâ de interfàcce vocâli co-i computer. E aplicaçioîn da lengoìstica conputaçionâle inta traduçión ötomàtica, inta traduçión ascistîa da-o computer e inte l'elaboraçión do lengoàggio naturâle són de àree da lengoìstica aplicâ che són diventæ asæ inportànti. E sò infloénse àn cangiòu in pàrte e teorîe da scintàsci e da semàntica, cómme a modelaçión de teorîe scintàtiche e semàntiche in scî vìncoli di computer.

L'anàlixi lengoìstica a l'é 'na sotodisciplìnn-a da lengoìstica aplicâ ch'a l'é dêuviâ da vàrri govèrni pe verificâ a naçionalitæ diciarâ da-e persónn-e richiedénti azîlo che no àn i papê necesâi pe dimostrâ e pròpie diciaraçioîn[82]. Dónca són de spésso òrganizæ di colòqui co-o personâ de 'n dipartiménto de l'inmigraçión. A segónda do pàize ò di métodi dêuviæ, quésto colòquio o l'é tegnûo inta léngoa moæ do richiedénte azîlo atravèrso 'n intèrprete ò inte 'na léngoa frànca cómme l'ingléize[82]. Prezénpio in Oustràlia o l'é dêuviòu o prìmmo scistêma, méntre in Germània o l'é inpiêgòu o segóndo; in âtre naçioîn cómme i Pàixi Bàsci o método dêuviòu o càngia in sciâ bâze da léngoa moæ do richiedénte azîlo[82]. E registraçioîn a nàstro do colòquio són dónca sotopòste a 'n'anàlixi lengoìstica, a quæ a pêu êse realizâ ségge da di apaltatoî privæ che into mæxio dipartiménto governatîvo. Inte quést'anàlixi e caraterìstiche lengoìstiche di richiedénti azîlo són coscì dêuviæ pe determinâ a naçionalitæ do parlànte. I rizultâti riportæ da l'anàlixi lengoìstica són coscì d'agiùtto a-o govèrno pe decìdde in sciâ concesción do status de richiedénte azîlo[82].

Docomentaçión lengoìstica

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A docomentaçión lengoìstica a l'unìsce l'indàgine antropològica da stöia e da coltûa do lengoàggio co-în'indàgine lengoìstica, de mòddo da descrîve e léngoe e e sò gramàtiche. A lescicografîa a coinvòlge a docomentaçión de paròlle che fórnan 'n vocabolâio. 'Na tâ docomentaçión de 'n vocabolâio lengoìstico de 'na çèrta léngoa a l'é de sòlito conpilâ inte 'n diçionâio. A lengoìstica conputaçionâle a se concéntra in sciâ modelaçión statìstica, ò bazâ in sce de régole do lengoàggio naturâle, da 'na prospetîva conputaçionâle. A conoscénsa specìfica do lengoàggio a vêgne aplicâ da-i parlànti into moménto da traduçión ò de l'interpretaçión, coscì cómme inte l'insegnamento da léngoa - con riferiménto a 'na segónda léngoa ò 'na léngoa forèsta. I responsàbili de 'ste polìtiche chi travàggian insémme a-i govèrni pe inplementâ nêuvi progètti inte l'istruçión e l'insegnamento bazæ in sciâ pròpia riçèrca lengoìstica.

Da-o prinçìpio da disciplìnn-a da lengoìstica, i lengoìsti se són concentræ inta descriçión e l'anàlixi de léngoe che scìnn-a quéllo moménto no êan ancón docomentæ. A partî da Franz Boas, inti prìmmi ànni do Nêuveçénto, quésto o l'é stæto o focus prinçipâ di lengoìsti americhén scìnn-a-o svilùppo da lengoìstica formâle a-a meitæ do XX sécolo. Quésta atençión a-a docomentaçión lengoìstica a l'êa motivâ da-a preocupaçión pe-o lèsto declìn de léngoe di indién d'América. A dimensción etnogràfica do procêde do Boas inta descriçión de léngoe a l'à avûo 'n inportànte ròllo into svilùppo de disciplìnn-e cómme a sociolengoìstica, a lengoìstica antropològica e l'antropologîa lengoìstica, e quæ stùdian e relaçioîn tra léngoa, coltûa e socjêtæ.

L'énfaxi in sciâ descriçión e a docomentaçión lengoìstica a l'é diventâ predominànte fêua da l'América do Nòrd ascì, co-a docomentaçión de léngoe locâli in vîa d'estinçión ch'a l'êa diventâ o pónto centrâle in vàrri progràmmi de facoltæ universcitâie de lengoìstica. A descriçión de 'n lengoàggio a l'é 'n'ativitæ asæ conplicâ e fadigôza che, de sòlito, a l'à bezéugno de ànni de stùdio da léngoa in questión, de mòddo da dâ a-i lengoìsti abàsta materiâle pe scrîve 'na gramàtica de riferiménto bén bén acurâ. Pe de ciù, o conpîo da docomentaçión o domànda l'arecugéita da pàrte di lengoìsti de 'n inportànte corpus da léngoa analizâ, formòu da tèsti e registraçioîn (ségge òudio che vìdeo), che pêuan êse archiviæ inte 'n formâto acescìbile a l'intèrno de archìvi avèrti e dêuviæ pe de futûre riçèrche[83].

O sotocànpo da traduçión o l'inclùdde a traduçión de tèsti scrîti ò parlæ atravèrso i mézzi de comunicaçión, da-o digitâle a-a stànpa e a-o parlòu. Tradûe o scignìfica leteralménte convertî o scignificâto da 'n lengoàggio a 'n âtro. I tradutoî són de spésso inpiêgæ da òrganizaçioîn cómme agençîe de viâgi e anbasciæ pe façilitâ a comunicaçión tra-e persónn-e che no conóscian e rispetîve léngoe. I tradutoî són inpiêgæ ascì pe travagiâ inte inpostaçioîn da lengoìstica conputaçionâle de scistêmi cómme Google Translate, o quæ o l'é 'n progràmma outomatizòu pe tradûe paròlle e frâze tra 'na léngoa e ciaschedùnn-a de âtre disponìbili. A traduçión a l'é ànche realizâ da-e câze editrîxi, de mòddo da pasâ de òpere inte 'n'âtra léngoa e arivâ coscì a 'n pùblico bén bén ciù ànpio. Pe de ciù, i tradutoî académichi són specializæ, ò àn familiaritæ, con tànte âtre disciplìnn-e cómme tecnologîe, scénse, dirìtto, economîa...

Lengoìstica clìnica

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A lengoìstica clìnica a l'é l'aplicaçión da teorîa lengoìstica a-o cànpo da patologîa do lengoàggio. I logopedìsti travàggian in sce mezûe coretîve pe tratâ i destùrbi da comunicaçión e do parlâ. In Chaika, 1990, o l'é stæto mostròu cómme e persónn-e co-a schisofrenîa che móstran di destùrbi do lengoàggio, cómme o rimâ in mòddo inapropiòu, àn 'na disfonçión de l'atençión.

A ògni mòddo, a ciù pàrte de persónn-e a soprìmme o a l'ignóra e paròlle che fan rìmma con quànte o l'é za stæto dîto, con l'eceçión de quànde 'sta asonànsa chi a l'é vosciûa pe prodûe 'n zêugo de paròlle ò 'na poêxîa. Ànche inte 'sti câxi chi, o parlànte o móstra 'na conesción tra-e paròlle çernûe pi-â rìmma e o scignificâto generâle do discórso. E persónn-e con schisofrenîa e con disfonçión do lengoàggio no móstran quésta relaçión tra-a rìmma e a raxón. çèrti indivìdoi arìvan a prodûe træti de paròlle inconprenscìbili conbinæ con de paròlle riconoscìbili[84].

Lengoìstica conputaçionâle

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A lengoìstica conputaçionâle a l'é o stùdio di problêmi lengoìstichi inte 'n mòddo ch'o ségge "conputaçionalménte responsàbile", ò sæ pigiàndo atentaménte nòtta de conscideraçioîn conputaçionâli da specificaçión algoritmìca e da conplèscitæ conputaçionâle, de mòddo che e teorîe lengoìstiche stùdiæ poêsan dimostrâ d'avéi çèrte propiêtæ conputaçionâli dexideràbili e e sò inplementaçioîn. I lengoìsti conputaçionâli travàggian in scî lengoàggi informàtichi e in sciô svilùppo di software ascì.

Lengoìstica evolutîva

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A lengoìstica evolutîva a l'é o stùdio de l'emèrge da facoltæ lengoìstica atravèrso l'evoluçión umâna, óltre che l'aplicaçión da teorîa evoluçionìstica a-o stùdio de l'evoluçión colturâle tra-e divèrse léngoe. O l'é ànche 'n stùdio in sciâ dispersción di vàrri lengoàggi inte tùtto o móndo, atravèrso i moviménti tra-e antîghe comunitæ[85]. A lengoìstica evolutîva a l'é 'n cànpo asæ multidisciplinâre, ch'o coinvòlge lengoìsti, biològhi, neoroscensiâti, psicòloghi, matemàtichi e âtri. Mesciàndo o focus de l'indàgine lengoìstica a 'n schêma conplêto ch'o l'inclùdde e scénse naturâli ascì, a lengoìstica evolutîva a l'amîa de dâ 'n quàddro atravèrso o quæ vêgnan conpréixi i fondaménti do lengoàggio.

Lengoìstica legâle

[modìfica | modìfica wikitèsto]

A lengoìstica legâle a l'é l'aplicaçión de l'anàlixi lengoìstica a de indàgine. Quésto tîpo de anàlixi o stùdia o stîle, o lengoàggio, l'ûzo do léscico e âtre caraterìstiche lengoìstice e gramaticâli dêuviæ into contèsto legâle pe fornî e prêuve a-i tribunæ. I lengoìsti specializæ inte 'ste disciplìnn-a chi àn de spésso dêuviòu e sò conpeténse inte l'ànbito di procediménti penâli.

  1. (EN) Michael Halliday, On Language and Linguistics, A&C Black, 2006, p. VII, ISBN 0-826-48824-2.
  2. (EN) Adrian Akmajian, Ann K. Farmer, Lee Bickmore, Richard A. Demers e Robert M. Harnish, Linguistics: An Introduction to Language and Communication, 7ª ed., MIT Press, 2017, ISBN 0-262-53326-X.
  3. (EN) Lyle Campbell, Historical Linguistics: An Introduction, MIT Press, 2004, p. 3, ISBN 0-262-53267-0.
  4. (EN) Olga Amsterdamska, The Idea System of the Early Comparative Grammarians, in Schools of Thought: The Development of Linguistics from Bopp to Saussure, Dordrecht, Springer, 1987, pp. 32-62.
  5. 5,0 5,1 (EN) Claire Bowern e Bethwyn Evans, Editors' Introduction: Foundations of the new historical linguistics, in The Routledge Handbook of Historical Linguistics, Routledge, 2015, p. 25, ISBN 1-317-74323-7.
  6. (EN) Philip Baldi e Paola Eulalia Dussias, Historical Linguistics and Cognitive Science (PDF), in Rheis, International Journal of Linguistics, Philology and Literature, vol. 3, n. 1, pp. 5-27.
  7. (EN) Elizabeth B. Wilson-Fowler e Kenn Apel, Influence of Morphological Awareness on College Students’ Literacy Skills: A Path Analytic Approach, in Journal of Literacy Research, vol. 47, n. 3, Dexénbre 2015, pp. 405-432.
  8. 8,0 8,1 (EN) Jacob L. Mey, Pragmatics: An Introduction, 2ª ed., Wiley, 2001, ISBN 0-631-21132-2.
  9. (EN) William Ladusaw, Meaning (Semantics and Pragmatics), in sce linguisticsociety.org. URL consultòu o 1º novénbre 2021.
  10. (EN) Shaozhong Liu, What is Pragmatics?, in sce gxnu.edu.cn. URL consultòu o 1º novénbre 2021 (archiviòu da l'url òriginâle o 7 màrso 2009).
  11. (EN) Richard Nordquist, Pragmatics Gives Context to Language, in sce thoughtco.com. URL consultòu o 1º novénbre 2021.
  12. (EN) Charles A. Ferguson, Diglossia, in WORD, vol. 15, n. 2, 1959, pp. 325-340.
  13. (EN) V. A. Plungyan, Modern linguistic typology (abstract), in Herald of the Russian Academy of Sciences, vol. 81, n. 2, 3 màzzo 2011, pp. 101-113.
  14. (EN) Rachel Selbach, The superstrate is not always the lexifier: Lingua Franca in the Barbary Coast 1530 - 1830, in Susanne Michaelis, Roots of creole structures: Weighing the contribution of substrates and superstrates, Creole Language Library, vol. 33, John Benjamins Publishing, 2008, ISBN 90-27-28996-4.
  15. (EN) Help - OED, in sce public.oed.com. URL consultòu o 7 òtôbre 2021.
  16. (EN) Rosina Lippi-Green, English with an Accent: Language, Ideology, and Discrimination in the United States, Psychology Press, 1997, ISBN 0-415-11476-4.
  17. (EN) Peter Trudgill, Dialects, 2ª ed., Florence (KY), Routledge, 2012, ISBN 1-134-29235-X.
  18. (EN) Jacques Derrida, Writing and difference, Chicago, University of Chicago Press, 1978.
  19. (EN) Richard Lea, Relative thinking, in sce theguardian.com, 18 novénbre 2014. URL consultòu o 7 òtôbre 2021.
  20. Tùtte e nòtte inte 'sto artìcolo chi in sciô stùdio di soîn pêuan riferîse ségge a-i ségni fæti co-e màn che no dêuviæ inte léngoe di ségni.
  21. (EN) Adrian Akmajian, Ann K. Farmer, Lee Bickmore, Richard A. Demers, Robert M. Harnish, Linguistics: An Introduction to Language and Communication, 7ª ed., MIT Press, 2017, ISBN 0-262-53326-X.
  22. (EN) Andrew Carnie, Syntax: A Generative Introduction, 4ª ed., John Wiley & Sons, 2021, ISBN 1-119-56923-0.
  23. 23,0 23,1 (EN) Gennaro Chierchia e Sally McConnell-Ginet, Meaning and Grammar: An Introduction to Semantics, 2ª ed., MIT Press, 2000, ISBN 0-262-53164-X.
  24. (EN) Mike Baynham, Literacy practices: Investigating literacy in social contexts, Lóndra, Longman, 1995.
  25. (EN) Mira Ariel, Discourse, grammar, discourse (abstract), in Discourse Studies, vol. 11, n. 1, frevâ 2009, pp. 5-36.
  26. (EN) Helen Leckie-Tarry, Language and Context, A&C Black, 1995, p. 6, ISBN 0-567-56057-0.
  27. (EN) Ghil'ad Zuckermann, Language Contact and Lexical Enrichment in Israeli Hebrew, Springer, 2003, ISBN 1-403-93869-5.
  28. (EN) Joybrato Mukherjee, Stylistics (PDF), in sce uni-giessen.de. URL consultòu o 16 òtôbre 2021 (archiviòu da l'url òriginâle o 4 òtôbre 2013).
  29. (EN) Ivor Armstrong Richards, The Philosophy of Rhetoric, Oxford University Press, 1936.
  30. (EN) Jacques Derrida, Writing and Difference, University of Chicago Press, 2021, ISBN 0-226-81607-9.
  31. (EN) Elmer H. Antonsen, Runes and Germanic Linguistics, Walter de Gruyter, 2011, ISBN 3-110-88552-2.
  32. (EN) Winfried Nöth, Handbook of Semiotics (PDF), Bloomington e Indianapolis, Indiana University Press, 1990, ISBN 0­-253-­34120-­5.
  33. (EN) Louis Hjelmslev, Prolegomena to a Theory of Language, 7ª ed., University of Wisconsin Press, 1961, ISBN 0-299-02470-9.
  34. (EN) Ferdinand de Saussure, Course in General Linguistics, New York, Fb&c Limited, 2017, ISBN 1-527-94298-8.
  35. (EN) Patrik Austin, Theory of language: a taxonomy, in SN Social Sciences, vol. 1, n. 3, 2021.
  36. (DE) Roland Schäfer, Einführung in die grammatische Beschreibung des Deutschen, Berlìn, Language Science Press, 2016, ISBN 3-946-23494-1.
  37. (EN) M.A.K. Halliday, Christian M.I.M. Matthiessen, Michael Halliday e Christian Matthiessen, An Introduction to Functional Grammar, 3ª ed., Routledge, 2014, ISBN 1-134-65653-X.
  38. (EN) František Daneš, On Prague school functionalism in linguistics, in René Dirven e Vilém Fried, Functionalism in Linguistics, John Benjamins Publishing, 1987, pp. 3-38, ISBN 90-27-21524-3.
  39. (EN) Martin Everaert, Marinus A.C. Huybregts, Noam Chomsky, Robert C. Berwick, Johan J. Bolhuis, Structures, Not Strings: Linguistics as Part of the Cognitive Sciences, in Trends in Cognitive Sciences, vol. 19, n. 12, Novénbre 2015, pp. 729–743.
  40. (EN) Noam Chomsky, The Minimalist Program, MIT Press, 1995, ISBN 0-262-53128-3.
  41. (EN) Michael A. Arbib e William O'Grady, Language evolution - an emergentist perspective, in Brian MacWhinney, Handbook of Language Emergence, John Wiley & Sons, 2014, pp. 81-109, ISBN 1-118-34609-2.
  42. (EN) Vera Tobin, Where do cognitive biases fit into cognitive linguistics?, in Michael Borkent, Mike Borkent, Barbara Dancygier, Jennifer Hinnell, Language and the Creative Mind, CSLI Publications, 2013, pp. 347-363, ISBN 1-575-86671-4.
  43. (EN) María del Carmen Guarddon Anelo, Metaphors and Neuro-linguistic Programming* (abstract), in The International Journal of Interdisciplinary Social Sciences, vol. 5, n. 7, Zenâ 2010, pp. 151-162.
  44. (EN) Iraide Ibarretxe-Antuñano, MIND-AS-BODY as a Cross-linguistic Conceptual Metaphor, in Miscelánea, vol. 25, n. 1, Zenâ 2002, pp. 93-119.
  45. (EN) Raymond W. Gibbs e Herbert L. Colston, The cognitive psychological reality of image schemas and their transformations (abstract), in Cognitive Linguistics, vol. 6, n. 4, Òtôbre 2009.
  46. (EN) Michael Pleyer e James Winters, Integrating cognitive linguistics and language evolution research, in Theoria et Historia Scientiarum, vol. 11, Zenâ 2015, pp. 19-44.
  47. (EN) Vyvyan Evans e Melanie Green, Cognitive Linguistics. An Introduction, Routledge, 2018, ISBN 1-317-95435-1.
  48. (EN) William Croft, Evolutionary linguistics (abstract), in Annual Review of Anthropology, vol. 37, n. 1, Zùgno 2008, pp. 219-234.
  49. (EN) Hannah Cornish, Monica Tamariz e Simon Kirby, Complex Adaptive Systems and the Origins of Adaptive Structure: What Experiments Can Tell Us (PDF), in Language Learning, vol. 59, n. 1, Dexénbre 2009, pp. 187-205.
  50. (EN) Kaius Sinnemäki e Francesca Di Garbo, Language Structures May Adapt to the Sociolinguistic Environment, but It Matters What and How You Count: A Typological Study of Verbal and Nominal Complexity, in Frontiers in Psychology, vol. 9, n. 1141, Agósto 2018, pp. 187-205.
  51. (EN) Östen Dahl, Grammaticalization and the life cycles of constructions (abstract), in RASK - Internationalt Tidsskrift for Sprog og Kommunikation, vol. 14, Zenâ 1999, pp. 91-134.
  52. (EN) Simon Kirby, Transitions: the evolution of linguistic replicators, in P.M. Binder e K. Smith, The Language Phenomenon, Springer Science & Business Media, 2013, pp. 121-138, ISBN 3-642-36086-6.
  53. (EN) Eva Zehentner, Competition in Language Change: the Rise of the English Dative Alternation, Walter de Gruyter GmbH & Co KG, 2019, ISBN 3-110-63385-X.
  54. (EN) Brian MacWhinney, Introduction - language emergence, in Brian MacWhinney e William O'Grady, Handbook of Language Emergence, John Wiley & Sons, 2014, pp. 1-31, ISBN 1-118-34609-2.
  55. (EN) Daniel Nettle, Functionalism and its difficulties in biology and linguistics, in Mike Darnell, Functionalism and Formalism in Linguistics: General papers, John Benjamins Publishing, 1999, pp. 445-468, ISBN 90-27-23044-7.
  56. (EN) William Croft, Functional Approaches to Grammar (abstract), in International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, 2° ed., Elsevier, Màrso 2015, pp. 470-475.
  57. (EN) André Martinet, Elements of General Linguistics, Lóndra, Faber, 1960, p. 15.
  58. (EN) Rens Bod, A New History of the Humanities: The Search for Principles and Patterns from Antiquity to the Present, Oxford, Oxford University Press, 2013, ISBN 0-191-64294-0.
  59. (EN) William Wilson Hunter, Chapter VI: Sanskrit Literature, in The Imperial Gazetteer of India, vol. 2, Oxford, 1907, p. 263.
  60. (EN) Aṣṭādhyāyī 2.0, in sce panini.phil.hhu.de. URL consultòu o 20 òtôbre 2021.
  61. (EN) Pāṇini e Sumitra Mangesh Katre, Aṣṭādhyāyī of Pāṇini, Delhi, Motilal Banarsidass Publ., 1989, ISBN 81-20-80521-6.
  62. (EN) Gerlad Penn e Paul Kiparsky, On Panini and the Generative Capacity of Contextualised Replacement Systems (PDF), in Proceedings of COLING 2012: Poster, Mumbai, dexénbre 2012, pp. 943-950.
  63. 63,0 63,1 (EN) Douglas Harper, philology (n.), in sce etymonline.com. URL consultòu o 21 òtôbre 2021.
  64. (EN) Stephen G. Nichols, Introduction: Philology in a Manuscript Culture, in Speculum, vol. 65, n. 1, Zenâ 1990, pp. 1-10.
  65. (EN) April M.S. McMahon, Understanding Language Change, Cambridge University Press, 1994, p. 19, ISBN 0-521-44665-1.
  66. (EN) April M.S. McMahon, Understanding Language Change, Cambridge University Press, 1994, p. 9, ISBN 0-521-44665-1.
  67. (EN) Anna Morpurgo Davies e Giulio C. Lepschy, Nineteenth-Century Linguistics, in History of Linguistics, vol. 4, Routledge, 2016, ISBN 1-134-95958-3.
  68. 68,0 68,1 (EN) Douglas Harper, linguist (n.), in sce etymonline.com. URL consultòu o 21 òtôbre 2021.
  69. (EN) Bernard Spolsky e Francis M. Hult, The Handbook of Educational Linguistics, John Wiley & Sons, 2010, ISBN 1-444-33104-3.
  70. (EN) Margie Berns, Concise Encyclopedia of Applied Linguistics, Elsevier, 2010, pp. 23-25, ISBN 0-080-96503-2.
  71. (EN) The Science of Linguistics, in sce linguisticsociety.org. URL consultòu o 21 òtôbre 2021.
  72. (EN) Christina Behme e Martin Neef, Essays on Linguistic Realism, Amsterdam, John Benjamins Publishing Company, 2018, pp. 7-20, ISBN 90-27-26394-9.
  73. (EN) David Crystal, Linguistics, 2ª ed., Penguin Books, 1990, ISBN 0-140-13531-6.
  74. (EN) The American Heritage Dictionary of the English Language, 4ª ed., Houghton Mifflin, 2000, p. 2027, ISBN 0-618-08230-1.
  75. Bloomfield, 1983, p. 307
  76. (EN) Peter Seuren, Western Linguistics: An Historical Introduction, Wiley, 1998, pp. 2-24, ISBN 0-631-20891-7.
  77. Bloomfield, 1983, p. 308
  78. Bloomfield, 1983, p. 310
  79. 79,0 79,1 Bloomfield, 1983, p. 311
  80. (EN) Peter Mariën e Mario Manto, Cerebellum as a Master-Piece for Linguistic Predictability, in The Cerebellum, vol. 17, n. 2, Lóndra, 25 òtôbre 2017, pp. 101-103.
  81. (EN) Barbara Seidlhofer, Controversies in Applied Linguistics, Cornelsen, 2003, ISBN 0-194-37444-0.
  82. 82,0 82,1 82,2 82,3 (EN) Diana Eades, Applied Linguistics and Language Analysis in Asylum Seeker Cases, in Applied Linguistics, vol. 26, n. 4, Dexénbre 2005, pp. 503-526.
  83. (EN) Nikolaus P. Himmelman, Language documentation: What is it and what is it good for?, in Jost Gippert, Nikolaus P. Himmelmann e Ulrike Mosel, Essentials of Language Documentation, Walter de Gruyter, 2008, ISBN 3-110-19773-1.
  84. (EN) Elaine Chaika, Understanding Psychotic Speech: Beyond Freud and Chomsky, Thomas, 1990, ISBN 0-398-05648-X.
  85. (EN) William Croft, Evolutionary Linguistics (abstract), in Annual Review of Anthropology, vol. 37, 21 òtôbre 2008, pp. 219-234.

Âtri progètti

[modìfica | modìfica wikitèsto]

Colegaménti estèrni

[modìfica | modìfica wikitèsto]
  • (EN) Linguistics, in sce britannica.com. URL consultòu o 18 agòsto 2021.
Contròllo de outoritæLCCN (ENsh85077222 · GND (DE4074250-7 · BNF (FRcb11932194d (data) · BNE (ESXX525047 (data) · NDL (ENJA00562334