Poae nostro

O Poæ nòstro (in latìn: Pater Noster; in grêgo bìblico: Πάτερ ἡμῶν, Páter hēmôn) o l'é unn-a de ciù conosciûe preghêe crestiann-e. Chi de sotta gh'é a verscion in grêgo antìgo co-a transleitaçion, a verscion in zenéize antìgo e a verscion in zenéize moderno co-a grafîa in "u".

A preghêa in greco

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς

ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·

ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·

γενηθήτω τὸ θέλημά σου,

ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·

τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·

καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,

ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·

καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,

ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

[Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας·]

ἀμήν.

Transleitaçion

Páter hēmõn ho en toĩs ouranoĩs

hagiasthétō tò ónomá sou;

elthétō he basileía sou;

genēthḗtō tò thélēmá sou,

hōs en ouranõ kaì epì tẽs gẽs;

tòn árton hēmõn tòn epioúsion dòs hēmĩn sḗmeron;

kaì aphes hēmĩn tà opheilḗmata hēmõn,

ōs kaì hēmeĩs aphíemen toĩs opheilétais hēmõn;

kaì mḕ eisenénkēs hēmãs eis peirasmón,

allà rhỹsai hēmãs apò toũ ponēroũ.

[hóti soũ estin he basileía kaì he dýnamis kaì he dóxa eis toùs aiõnas;]

amḗn.

A preghêa in ligure

Primma do XIX sec.

Poære nostro che sei in ri çê

santificao sæ ro Vostro nomme;

vegne ro Vostro regno;

sæ fæta ra Vostra vorentæ

comme in çê, così in terra.

Dæne ancœu ro nostro pan cotidian

e perdonæ a noî ri nostri debiti

comme noî ri perdonemmo a ri nostri debitoî

e no induxeine in tentaçion

ma liveræne da ro mâ.

Doppo o XIX sec. (grafîa in U)

Puæ nostru che t'ê in ti çê,

santificou segge u to numme

vegne u to regnu

se faççe a to vuentæ

cumme in çê, cuscì in tæra

Danne ancö u nostru pan cutidian

e perdun-a a niatri i nostri debiti

cumme niatri i perdunemmo a i nostri debituî,

e nu indüine in tentaçiun

ma liberine do-u mâ.